Jafnaðarmennska S og VG - allir hafi það jafn skítt

Jóhanna Sigurðardóttir og aðrir forsvarsmenn ríkisstjórnarinnar telja að nóg hafi verið að gert fyrir fjölskyldurnar í landinu, þegar búið er að samþykkja þau frumvörp sem nú þegar hafa verið lögð fram. Ríkisstjórnin áformar að koma 200 fjölskyldum til hjálpar, meðan 18 þúsund manns eru atvinnulaus.

Spilin eru komin á borðið, engar heildstæðar tillögur til að reyna að fjölga þeim sem geta staðið í skilum.

Til heimili landsins hafi rétt á aðstoð til að halda húsnæði sínu, verða þau að vera komin í vanskil og vera í raun orðin gjaldþrota. Þá fyrst þóknast Samfylkingunni og Vinstri grænum að koma til hjálpar. Greiðsluaðlögunarlögin gera ráð fyrir að 100-200 heimili þurfi á slíkri aðstoð að halda.

Þau hin sem komast í þrot geta étið það sem úti frýs og enginn vilji hjá Samfylkingunni og Vinstri grænum til að koma í veg fyrir að þau fari í þrot.

Þetta er öll jafnaðarmennskan - að allir hafi það jafn skítt

Yfir 12 þúsund á atvinnuleysisskrá á höfuðborgarsvæðinu

Blygðunarlaust og skammarlegt málþóf Sjálfstæðisflokksins

Gefum Guðlaugi Þór Þórðarsyni orðið:

"Virðulegi forseti. Það sem við horfum á og erum búin að horfa á undanfarna daga er að blygðunarlaust hefur stjórnarandstaðan beitt skipulegu málþófi til að hindra að meirihlutavilji Alþingis nái fram að ganga. Það er ekkert nýtt að stjórnarandstaðan sé ósammála stjórnarmeirihlutanum og ég vek athygli á því að stjórnarandstaðan hefur fullan rétt á því að hafa rangt fyrir sér og ég er alveg til í að leggja mikið á mig til að verja þann rétt. En það er algerlega fráleitt og samræmist engum lýðræðishugmyndum að menn geri hvað þeir geti við að beita hreinlega ofbeldi til að koma í veg fyrir að mál sem þeir eru ósammála og eru í minni hluta með komist í gegn. Það er nákvæmlega það sem hér hefur verið á ferðinni. Þetta snýst ekkert um efni máls. Allt hefur komið fram í umræðunni sem þarf að koma fram en áfram er haldið og menn hafa ekki farið dult með það að þeir ætla að stoppa þetta með því að vera með skipulagt málþóf.

Virðulegi forseti. Ég spyr: Hvar í þeim lýðræðisríkjum sem við berum okkur saman við sem er það látið viðgangast að minni hlutinn geti hreinlega kúgað meiri hlutann eins og menn eru að reyna að gera? Þetta er fyrir neðan allar hellur og ég hvet stjórnarandstöðuna til að hugsa málið til enda í stærra samhengi því hér er um að ræða hvort lýðræðislegur vilji nái fram að ganga eða ekki. Þetta snýst ekki um efni máls. Þetta snýst um það hvort lýðræðislegur vilji eigi að ná fram að ganga eða ekki."

Í umræðum um vatnalög 10. mars 2006

Annað gullkorn er hér

Enn langt í land eftir 36 tíma umræður

Jóhanna: Nóg að gert fyrir heimilin!!!

Ríkisstjórnin virðist ekki vilja fara að tillögum sem aðrir hafa komið fram með, eins og 20% tillögu Framsóknar sem er alger forsenda þess að þjóðin komist út úr þrengingunum.

Þessi aðgerð ein og sér, að heimila fjármálafyrirtækjum að hneppa heimili í skuldafangelsi með því að setja vanskilagjöld og dráttarvexti aftanvið lán og lækka afborganir með sömu aðferð, að lengja í lánum, án þess að lækka höfuðstól húsnæðislána, er enn eitt skrefið í átt til algers viðskiptasiðrofs sem manni fer að renna í grun að Samfylkingin og VG hafi hreinlega á stefnuskrá sinni. En aftur á móti væri þetta samkomulag gott innlegg í stærri aðgerðarpakka, sem því miður er ekki á leiðinni, því Jóhanna Sigurðardóttir sagði í gær að nóg væri að gert fyrir heimilin í landinu.

Ekkert er gert við fólk fyrr en það er búið að brjóta viðskiptasamninga með því að hætta að borga af lánum, sem eru skilaboð um að venjulegt heiðarlegt fólk sem vill standa í skilum er ekki hjálpað fyrr en þeir láta viðskiptasiðferðið lönd og leið og gera sig að skussum.

Það er skaði sem mun taka áratugi að bæta.

Skrifað undir samkomulag um fasteignalán

Fjórar flugur í einu höggi

Meirihluti Framsóknar og Sjálfstæðisflokks í borgarstjórn sýnir enn og aftur að loksins er komin ábyrg stjórn í borgina.

Þetta Halland verkefni, þar sem atvinnulausum iðnaðarmönnum og iðnnemum er boðið að taka þátt í að endurbyggja gömul hús slær að minnsta kosti fjórar flugur í einu höggi.

• Gömul hús endurbyggð og verða þannig til prýði á ný.
• Iðnaðarmenn fá vinnu og tekjur í stað þess að mæla göturnar á atvinnuleysisbótum.
• Borgin sparar útgjöld en hún leggur til efniskostnað verkefnisins, en fær
• Menningarsagan er efld með því að kenna gamalt og vandað handverk

Vonandi verður ríkisstjórnin ekki á móti þessu verkefni, bara vegna þess að hugmyndin kemur frá Óskari Bergssyni.

Atvinnuátaksverkefni við endurgerð gamalla húsa

Grundvallaratriði áfallastjórnunar

Þegar áföll dynja á hefur mér verði kennt og reynst best í mínum störfum, að halda sig við það skipulag sem fyrir er og reyna að byggja á því þegar takasta þarf á við óvænt verkefni.

Þegar áfallið hefur dunið yfir og búið er að bregðast við því er hægt að yfirfara ferlið og koma með tillögur sem til framfara horfa.

Það virti Sjálfstæðisflokkurinn og Samfylkingin alls ekki í sínum viðbrögðum við bankahruninu við setningu neyðarlaganna, þar sem grundvallarreglum var breytt og aðilum mismunað eftir á og almennum gjaldþrotalög voru sett til hliðar. Þegar er búið að dæma lögin ólög einu sinni og eflaust á það eftir að gerast aftur, með ófyrirséðum kostnaði fyrir okkur öll.

Þetta sjónarmið tekur Róbert Spanó undir í grein sinni í tímariti lögfræðinga.

Þær breytingar á ráðuneytum sem nú er verið að undirbúa, rétt fyrir kosningar, í miðjum björgunaraðgerðum er einnig algerlega á skjön við þessa sjálfsögðu grundvallarreglu. Sama má segja um margt af því sem ríkisstjórnin er að leggja fram og tengist ekki beint björgunaraðgerðunum.

Björgun og endurreisn efnahagslífsins á að vera í algerum forgangi. Önnur mál verða til þess að slæva einbeitingu löggjafans, sem eykur líkur á mistökum þegar síst skyldi.

Stjórnlagaþing, sem Framsókn hefur sett í forgang, er einmitt til þess fallið að auðvelda Alþingi sín störf, því öllum má ljóst vera að eftir þetta hrun verður að fara yfir allan grunn stjórnskipunarinnar og koma með tillögur sem til framfara horfa. Með því að hafa stjórnlagaþing til hliðar við Alþingi er verið að leggja til að þjóðkjörnir einstaklingar semji nýja stjórnarskrá og beri hana undir þjóðina til samþykktar í þjóðaratkvæði, meðan Alþingi og ríkisstjórn sinna björgunaraðgerðunum og uppbyggingastarfinu.

Þessu berjast Sjálfstæðismenn gegn með oddi og egg - hræddir við að valdaspilaborg þeirra gæti hrunið að hluta til eða að öllu leiti.

Mikilvægt að virða grundvallarreglur á umrótatímum

Lágkúra

Það er leiðinlegt að sjá, á hversu lágt plan Sjálfstæðisflokkurinn er að leggjast í þingstörfum. Það þarf ekki að leita lengi til að finna tugi eða hundruð hneykslunarræða Sjálfstæðismanna gegn málþófi VG í hinum ýmsu málum.

Nú beita þeir sjálfir sömu meðölum, þannig að málflutningurinn þá hefur verið með lungunum, ekki hjartanu.

Á sama hátt er ömurlegt að sjá hversu lágt Samfylkingin leggst á sinni opinberu heimasíðu. Þar er óheft skítkast á Sjálfstæðisflokkinn, þar sem sýnt er myndband af Sjálfstæðismanninum Sigurði Kára tala frá hjartanu um að Sjálfstæðismenn eigi fiskinn í sjónum.

Langir vinnudagar á þingi

Alkul atvinnulífsins í boði VG og Samfylkingar

Skynsamleg fjármögnun bankanna er algert forgangsatriði, þannig að þeir geti farið að lána fyrirtækjum, þannig að þau komist ekki í greiðsluþrot og geti aukinheldur farið í eðlilegar fjárfestingar, viðhaldsverkefni og uppbyggingu.

Á þeirri vakt hefur Steingrímur J Sigfússon algerlega sofið. 

Svefn og skilningsleysi Samfylkingarinnar er einnig alger og í hrópandi andstæðu við yfirlýsingar þeirra þegar upp úr síðasta ríkisstjórnarsamstarfi slitnaði, þegar allur seinagangurinn átti að vera samstarfsflokknum að kenna.

Niðurstaða landsfunda VG, S og D sýna okkur og sanna að enginn þessara flokka virðist megna að koma  með neinar raunhæfar tillögur i efnahagsmálum.

Einungis Framsóknarmenn hafa lagt fram tillögur, samhangandi 18 tillögur, sem sífellt fleiri hafa tekið undir, sem hlýtur að vera til vitnis um hvaða flokki er helst treystandi til að leiða þjóðina út úr kreppunni.

Nánast engin lán til fyrirtækja

Íhaldið á móti breytingum

Þegar Ísland fékk fyrsta ráðherrann, íhaldsmanninn Hannes Hafstein, árið 1904 fluttist framkvæmdavaldið úr höllum Kaupmannahafnar í heldur íburðarminni húsakynni í Reykjavík.

Valdið fór aldrei lengra. Almenningur hefur síðan þá þurft að leita til Reykjavíkur í stað Kaupmannahafnar, sem er að vísu styttra í burtu, en sjálfsákvörðunarrétturinn er eftir sem áður jafn lítill fyrir almenning.

Þrátt fyrir fullveldið 1918 og stofnun lýðveldisins 1944 hefur stjórnarskrá Danmerkur frá 1874 ekki breyst í neinum meginatriðum, meðan að Danir hafa breytt sinni stjórnarskrá verulega í átt til aukins lýðræðis. Sjálfstæðismenn hafa ætíð séð til þess að þær stjórnarskrárnefndir sem skipaðar hafa verið hafi ekki komist að neinum niðurstöðum um breytingar, nema á smávægilegum tækniatriðum og atriðum sem í raun var skylda að taka upp vegna alþjóðasáttmála.

Það er Sjálfstæðismönnum nefnilega þóknanlegt að hafa óbreytta þá valdstjórn framkvæmdavaldsins og óbreytt fyrirkomulag dómstóla sem þeir hafa skipað í síðustu áratugi og því berjast þeir með oddi og egg gegn öllum breytingum á stjórnarskránni, því það er ógnun við þá valdastöðu sem íhaldsmenn fengu í formi þeirrar embættismannastéttar sem komið var á fót í upphafi síðustu aldar.

Það er í því ljósi sem horfa verður á málflutnings íhaldsins í þessu máli.

Vilja vísa stjórnarskrármáli frá

Loksins komin ábyrg stjórn á borgina

Það er alveg með ólíkindum hversu mikil breyting hefur orðið á stjórn borgarinnar síðan núverandi meirihluti tók við. Það er komin stjórn á borgina og verið er að taka á málum af ábyrgð  og festu og skýrum markmiðum aðgerðaráætlunarinnar er náð í góðri samvinnu starfsmanna borgarinnar og stjórnmálamanna, þar sem grunnþjónustan er varin, gjaldskrár grunnþjónustu eru ekki hækkaðar og störf borgarinnar eru varin.

Hver segir svo að það skipti ekki máli hver sé við stjórnvölinn?

Minnihlutinn reynir eftir fremsta megni að þyrla upp ryki, en þrátt fyrir að búið er að draga úr útgjöldum um 6 milljarða verður minnihlutinn að grípa til útúrsnúninga til að réttlæta það að viðurkenna ekki hversu vel er að verki staðið. Ég ætla Svandísi og Degi það ekki að geta greint á milli fjárfestinga og rekstrar þegar þau bera saman sparnað í rekstri borgarinnar, t.d. í skólamálum og fjárfestingar t.d. í gatnakerfi borgarinnar, sem eru arðbærar um leið og þær halda atvinnuleysi niðri. Þess vegna hlýt ég að dæma þessa gagnrýni sem ómerkilegan útúrsnúning.

9. stundin í dagvistun er ekki grunnþjónusta. Sérstaklega ekki á atvinnuleysistímum, viðbótarkennsla eftir hefðbundinn skóladag ekki heldur, þótt vissulega sé sú þjónusta okkur foreldrum til þæginda.

En línan er skýr, fólk er samtaka í því að vinna saman, sem er afbragðs vitnisburður um stjórn Óskars Bergssonar og Hönnu Birnu Kristjánsdóttur.

Það er ljós í myrkrinu ef miðað er við aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar.

Verktakar fram fyrir skólabörn

Aðalritari Vinstri Grænna opnar hug sinn

Það er áhugavert að sjá hvað fangar athygli vinkonu minnar Sóleyjar Tómasdóttur, ritara VG, þegar hún ákveður að fjalla eilítið um Framsókn á bloggi sínu.

Hún er ekkert upptekin af málefnaáherslum flokksins, tillögum hans til lausna á þeim vanda sem steðja að þjóðinni eða þá glæsilegu frambjóðendur sem prýða lista flokksins.

Nei.

Hún fjallar um hin ýmsu kosningamerki sem flokkurinn hefur notað í gegnum tíðina og hneykslast á því að við skulum voga okkur að vera með mismunandi útlit á kynningarefni flokksins milli kosninga.

Með þessu opinberar hún tvennt.

Áhuginn er á útliti, ekki innihaldi. Eins er hún andstæðingur framþróunar og nýsköpunar.

Sóley gleymir að merki Framsóknar hefur ekkert breyst um langa hríð, en það er kannski fram á of mikið farið að hún haldi því til haga.