Skemmtilegur gjörningur

Fór með dóttur minni í biðröðina sem byrjaði úti á götu og hlykkjaðist hringinn í kringum bílastæðin fyrir aftan Kringluna og inn.

Ég verð að segja hreint eins og er, ég er alveg bit á því hversu hratt þetta gekk fyrir sig og hversu vel þetta var skipulagt hjá þeim. Leikfélagsfólkinu getur ekki hafa grunað að þurfa að taka á móti öllum þessum fjölda.

Eins finnst mér frábært hvað það eru mörg börn sem hafa það sterka og góða sjálfsmynd að þeim finnist þau hafa fullt erindi í að leika á sviði Borgarleikhússins.

Það þarf ekki að kvíða framtíðinni meðan svo er.

4000 börn vilja á Stóra sviðið

Stóra plan Samfylkingarinnar

Þrátt fyrir að hafa verið næstum hálft kjörtímabil í ríkisstjórn, virðist Samfylkingin ætla sér að reyna að koma sér undan ábyrgð á hruninu í einu stærsta PR stunti síðari tíma

Dagskipunin virðist vera að reyna að kenna fyrri ríkisstjórn um allt sem aflaga hefur farið. Restin sé svo Sjálfstæðisflokknum að kenna.

Það gerir Samfylkingin þrátt fyrir að ekki hafi komið fram eitt einasta lagafrumvarp til að breyta því lagaumhverfi sem gildir um íslenskt fjármálalíf og efnahagslíf sem og flotgengisstefnan og stjórn Seðlabankans.

Það þýður á mannamáli: Samfylkingin var sátt við það lagaumhverfi sem gilti og það ástand sem var.

Svo því sé til haga haldið fékk Fjármálaeftirlitið auknar fjárheimildir. Því ber að hrósa, en það dugði ekki til.

Ábyrgðin á lausatökum á fjármálum ríkisins, að taka ekki það lán sem Alþingi var búið að veita heimild fyrir, árásin á Glitni og síðast en alls ekki síst:

Yfirlýsing starfandi utanríkisráðherra Samfylkingarinnar, Össurar Skarphéðinssonar sem mátti skilja sem svo að Ísland ætlaði ekki að standa við skuldbindingar íslensku þjóðarinnar, sem seðlabankastjóri endurtók svo daginn gaf ráðþrota breskum stjórnmálamönnum tækifæri til að ráðast á allt það sem íslenskt var, sem kostaði okkur Kaupþing.

Allt eru þetta atriði sem Samfylkingin getur ekki skorast undan ábyrgð á.

Íslensk stjórnvöld óskuðu eftir aðstoð Norðmanna

Davíð í duftið?

Nú virðist sem loksins hafi tekist að koma böndum á Davíð Oddsson.

Hann er auðvitað fúll yfir lántöku IMF. Hann fær ekki að ráða öllu einn, deila og drottna öllu upp á nýtt með heimastjórnarmönnum landsins, felast víða í flokkakerfinu.

Skilyrði IMF um áframhaldandi háa stýrivexti er í raun lítt dulbúin krafa um að við gerum gengissamning við evrópska seðlabankann, sækjum um ESB og tökum upp evru, þegar við uppfyllum þau skilyrði sem gerð verða á þeim tíma.

Það er alveg ljóst að það verða fá ef nokkur ríki innan ESB sem munu uppfylla Maastricht skilyrðin, enda búið að dæla þvílíku magni af peningum inn í hagkerfi ríkjanna og alveg ljóst að stóru seðlabankarnir munu halda áfram á braut samvinnu, svo líklegast er í vændum ágætis tækifæri fyrir okkur að taka upp evru.

Fátt er svo með öllu illt að ei boði gott.

Sátt um IMF-lán í Seðlabanka

Er ríkisstjórnin viljandi að heilfrysta atvinnulífið með lausafjárskorti?

Núna er 22. október. Eftir níu daga eru mánaðarmót.

Meðan fyrirtækin hafa ekkert laust fé, skiptir uppgjör á því hvað Seðlabanki Íslands er að tapa miklu ekki máli.

Enn er ekki búið að losa að neinu leiti um sjóði bankanna, né gefa fyrirheit um hvenær vænta má svara eða hlutasvara. Atvinnurekendur geta þar með ekki metið sína lausafjárstöðu, hvaða verkefnum er hægt að halda áfram í, hvaða verkefni verða að hætta, hversu ábatasöm sem þau eru né hvaða líkur séu á því að hægt sé að greiða reikninga né hægt að meta hvaða reikningar fást greiddir.

Því lengur sem þessi bið varir, því fleiri verkefni verða slegin af. Sum að óþörfu, vegna þess að staða sumra fyrirtækja er ekki eins slæm og hún virðist í dag, en áhætta bannorð í dag og því verða fleiri verkefni slegin af en ella.

Það verður að svara og losa um eitthvað fé, í það minnsta það sem er örugglega ekki glatað. Fyrirtækin verða að geta greitt reikninga og laun.

Viðbúið að tjónið verði mikið