Íhaldið á móti breytingum

Þegar Ísland fékk fyrsta ráðherrann, íhaldsmanninn Hannes Hafstein, árið 1904 fluttist framkvæmdavaldið úr höllum Kaupmannahafnar í heldur íburðarminni húsakynni í Reykjavík.

Valdið fór aldrei lengra. Almenningur hefur síðan þá þurft að leita til Reykjavíkur í stað Kaupmannahafnar, sem er að vísu styttra í burtu, en sjálfsákvörðunarrétturinn er eftir sem áður jafn lítill fyrir almenning.

Þrátt fyrir fullveldið 1918 og stofnun lýðveldisins 1944 hefur stjórnarskrá Danmerkur frá 1874 ekki breyst í neinum meginatriðum, meðan að Danir hafa breytt sinni stjórnarskrá verulega í átt til aukins lýðræðis. Sjálfstæðismenn hafa ætíð séð til þess að þær stjórnarskrárnefndir sem skipaðar hafa verið hafi ekki komist að neinum niðurstöðum um breytingar, nema á smávægilegum tækniatriðum og atriðum sem í raun var skylda að taka upp vegna alþjóðasáttmála.

Það er Sjálfstæðismönnum nefnilega þóknanlegt að hafa óbreytta þá valdstjórn framkvæmdavaldsins og óbreytt fyrirkomulag dómstóla sem þeir hafa skipað í síðustu áratugi og því berjast þeir með oddi og egg gegn öllum breytingum á stjórnarskránni, því það er ógnun við þá valdastöðu sem íhaldsmenn fengu í formi þeirrar embættismannastéttar sem komið var á fót í upphafi síðustu aldar.

Það er í því ljósi sem horfa verður á málflutnings íhaldsins í þessu máli.

Vilja vísa stjórnarskrármáli frá