Úlfur – úlfur – úlfur

Enn og aftur deignar bitið í því eina vopni Jóhönnu sem hún hefur beitt allan sinn stjórmálaferil, hótuninni.

Síðan hún tók við sem forsætisráðherra hefur hún ítrekað hótað stjórnarslitum vegna hinna og þessara mála, en aldrei staðið við.

Sömu aðferð og hún hefur alltaf beitt.

Hún hlýtur að fara að láta af þessum plagsið og fara að ástunda eðlilega orðræðu og samræðu. Ef hún ræður ekki við það, ræður hún ekki við starf sitt.

Segir stjórnina starfa áfram

Eðlileg milliríkjasamskipti komin á

Það sem hefur gerst í dag er að Ísland hefur tekið til almennilegra varna gagnvart ósanngjörnum kröfum viðsemjenda okkar. Ísland er byrjað, gegn vilja ríkisstjórnar sinnar, að verjast á þann hátt sem hefðbundið er.

Þær yfirlýsingar sem berast að utan eru ekkert ólíkar þeim skeytasendingum sem berast á milli þjóða alla daga. Þetta eru einfaldlega milliríkjasamskipti eins og þau fara fram. Sú sósíalistaríkisstjórn sem við búum við sendi einfaldlega ekki nægjanlega vel búna og vel mannaða samninganefnd og niðurstaðan var eftir því.

Málsmeðferðin eftir að samningum var náð var heldur ekki upp á marga fiska, enda hljóta ráðherrarnir að hafa skammast sín fyrir niðurstöðuna. Öðruvísi er ekki hægt að túlka þá leyndarhyggju sem einkenndi málsmeðferðina.

Áttum okkur á því að Ísland samþykkti í október í fyrra greiðsluskyldu vegna Icesave reikninganna. Málið snýst um vexti og fyrirkomulag endurgreiðslna á þeim upphæðum sem okkur ber að greiða.

Að ekki sé þegar komin yfirlýsing frá ríkisstjórninni um það grundvallaratriði til erlendra fréttastofa er reginhneyksli og stórskaðar málstað okkar.

Aðilar málsins settust niður í Brussel og ákváðu sk Brusselviðmið sem sendinefndin hélt ekki til haga og nú hafa bretar sent málið til ESB, sem er gott, enda hlýtur ESB að styðjast við Brusselviðmiðin í sinni meðferð málsins.

Nú er ekkert að gera fyrir forystumenn ríkisstjórnarinnar en að fara sjálf til bretlands og hollands og ræða við ráðamenn og fjölmiðla í þessum löndum, arka síðan til Brussel og klára málið þar.

Sáttur við ákvörðun forseta

Hlutirnir strax farnir að þróast til betri vegar

Það að bretar skuli nú vera að leita til ESB er ekkert nema gott.

ESB getur ekki annað en haldið sig við Brusselviðmiðin, sem eru okkur mun hagfelldari grunnur að byggja á en þessi lánasamningur sem fyrir liggur.

Bretar leita til ESB

Forsetinn að hafna ESB aðildarumsókn?

Þá hefur forsetinn vísað Icesavelögunum til þjóðarinnar og er um leið orðinn miðdepill athyglinnar um allar grundir, sem honum leiðist nú ekki.

En það sem hann er í rauninni að gera er að reyna að koma í veg fyrir að Ísland gangi í ESB, í bili amk og setja umsóknarferlið í algert uppnám. ESB á nefnilega eftir að samþykkja að ganga til viðræðna við okkur um aðild og á ég erfitt með að sjá ESB taka þá ákvörðun, meðan þetta mál er óklárað.

Því í aðild að ESB felst nefnilega önnur lausn á Icesave, sú lausn sem Samfylkingin hefur örugglega veðjað á án þess að vera það hreinskilin að segja frá því, en í heimsókn sinni til Íslands fyrir nokkru síðan, lýsti Olli Rehn, stækkunarmálastjóri ESB því yfir að Íslendinga biði efnahagspakki, gengjum við í ESB.

Slíkur pakki getur aldrei þýtt ekki annað en að Icesave yrði greitt fyrir okkur, eða réttara sagt að við yrðum styrkt til að borga Icesave, enda getur efnahagslífið aldrei komist á lappirnar með þennan klafa um hálsinn, sérstaklega eins og lánasamningurinn er skrúfaður saman núna, með þessum fáránlegu vaxtakjörum.

Sú lausn er nú komin í algert uppnám og ef ekki tekst að semja við breta og hollendinga um þá fyrirvara sem Alþingi setti í sumar við samningana sem gerðir voru, er hætt við að Ísland einangrist á alþjóðavettvangi.

Ég hef reyndar fulla trú á því að bretar og hollendingar muni fallast á sumarfyrirvara Alþingis í framhaldi af ákvörðun forsetans, lagabreytingin verði afturkölluð og málið fái að standa þannig.

Staðfestir ekki Icesave-lög