Er svona miklu verra að fara út á land heldur en í bæinn?

Í fréttum Sjónvarpsins var "stórfrétt" um að aldrei hafi gengið jafn illa að "sumra" Landspítalann. Er ástandið orðið svo slæmt að það þarf að senda sjúklinga út á land meðan ástandið varir.

Mér er spurn, af hverju er það svona miklu verra að senda höfuðborgarbúa út á land en landsbyggðarmenn til höfuðborgarinnar til að leita sér lækninga eins og skilja mátti af fréttaflutningnum?

Athugasemdir

[Ásta Kristín Norrman, 22.6.2007 kl. 20:24]

Eins og þú veist er mikið lengri leið frá Reykjavík til Hveragerðis, en frá Hveragerði til Reykjavíkur. Það er því mun erfiðara fyrir ættingja að heimsækja ættingja sína út á land, en það er fyrir landsbyggðarfólk að heimsækja ættingja sína til Reykjavíkur.

[Ásta Kristín Norrman, 24.6.2007 kl. 05:11]

Í dag þurfa foreldrar að senda börn sín til læknis til Reykjavíkur og fá ekki styrk til nema 2 ferða á ári. Oft eru þetta krakkar með kroniska sjúkdóma sem þurfa læknishjálp hjá sérfræðingum sem ekki eru til staðar á landsbyggðinni. Mér finnst eiginlega að það mætti byrja á að leiðrétta þennan ójöfnuð. Veit um barn sem þarf að fara til húðsjúkdómalæknis ca 4 sinnum á ári. Foreldri skreppur ekki úr vinnu 1-2 klukkustundir, heldur þarf að keyra yfir hálft landið, nú eða senda barnið eitt í flugvél. Þetta er þó nokkur kostnaður eða frí úr vinnu fyrir ferðalag og læknisskoðun, ferðakostnaður x2 á ári þar sem bara 2 ferðir eru borgaðar, gæti þurft gistingu, þar sem stundum er ófært í flug að kvöldi til og jafnvel ekkert kvöldflug og stundum þarf að fara í rannsóknir líka svo barnið þarf að vera meira en 1 dag og pössun fyrir hin börnin sem kannske er ómögulegt að taka með sér til Höfuðstaðarins.  Það er kannske ágætt að þetta kom upp, til að vekja athygli á hve dýrt það er fyrir fólk utanaf landi að vera með sjúkdóma.