Hvernig eiga útvegsmenn sjálfir að geta skipt kvótanum?

Í kvöldfréttum RÚV var sagt að "Ragnar Árnason, prófessor í hagfræði við Háskóla Íslands, segir vaxandi fræðilegar ástæður til að trúa því að kvótahafarnir sjálfir, það er útgerðirnar, séu best til þess fallnir að stjórna fiskveiðum."

Heyr á endemi. Hvernig eiga þær útgerðir sem eru sterkar í loðnu, síld og rækju að gefa sínar veiðiheimildir eftir til að auka fæðu fyrir þorskinn eða annan bolfisk?

Af hverju ætti skelfiskútgerðin að gefa sinn rétt eftir fyrir steinbítsveiðum og svo framvegis?

Ef stofnarnir lifðu algerlega sjálfstæðu lífi í vistkerfi sjávarins væri hugsanlega hægt að ímynda sér þetta fræðilega séð, en þar sem stofnarnir hafa áhrifa hver á annan og útgerðirnar hafa ekki sömu kvótasamsetningu getur þetta aldrei gengið upp.

Ég held að hagfræðingurinn verði að líta aðeins upp úr fræðibókunum áður en hann heldur svona löguðu fram, vilji hann láta taka sig alvarlega.

Athugasemdir

[Snorri Óskarsson, 10.7.2007 kl. 21:52]

Þetta kerfi hagfræðinsins var við lýði allt fram til þess að kvótakerfið var sett á. Þá réðu menn hvaða veiðarfæri yrðu stunduð og fiskveiðitímabilið ásamt eftirspurn réði hvort menn færu á humar, síld eða snurvoð. Það þótti ekki nægilegt svo þá var kvótakerfið sett á sem hefur greinilega brugðist. Eru þá menn bara ekki aftur komnir til upphafsins að utgerðirnar stjórni sjálfar veiðum og nýtingu?

kær kveðja

snorri

[Sigurður Þórðarson, 10.7.2007 kl. 21:53]

Hvernig nennir nokkur sæmilega vel gefin maður að starfa sem prófessor í gerfivísindum við HÍ og koma reglulega fram í fjölmiðlum til að gefa stjórnmálamönnum og öllum almenningi góð fagleg ráð á gerfivísindalegum forsendum?                                                 Menn hafa fengið fálkaorðuna fyrir veigaminni afrek.   

[Ingi Björn Sigurðsson, 10.7.2007 kl. 23:02]

Ég neita því að hagfræði sé gervi-vísindi, heldur mjög heillandi fræðigrein með mörgum öngum. Hagfræðin gengur út á það að einfalda veruleikan með röklegri nálgun.  Á hagfræðin við pínu vanda þegar lítið sem segir til um forsendur reiknisdæmisins. Við slíkar aðstæður þá gefa þeir sér forsendur, eins og í þessu tilfelli. 

Ragnar ásamt fleiri hagfræðingum gefa sér að fiskurinn í sjónum sé ákveðin stærð. Út frá þessari ákveðnu stærð ættu útgerðamennirnir skipt veiðiréttinum bróðurlega á milli sín. Þar sem að það er algjörlega óljóst hvað það eru margir fiskar í sjónum þá gengur þetta dæmi Ragnars ekki upp, eins og Gestur bendir á. 

[Ingi Björn Sigurðsson, 10.7.2007 kl. 23:07]

Ég gleymdi pínu.. Það mikilvægasta er að hámarka aflaverðmæti sama hvað aflin er mikil og gera fiskveiði stjórnunar kerfið gagnsærra. Afhverju fer til að mynda ekki allur afli á markað? Ef allur fiskur færi á markað þá væri tryggt að fiskvinnslur myndu búa til sem mest verðmæti úr aflanum. Einnig þarf að taka með öllum ráðum á brottkasti, því það er sóun á hráefninu. 

[Sigurður Þórðarson, 10.7.2007 kl. 23:44]

Ég hef aldrei sagt að hagfræði séu "gervi-vísindi".  En þú hittir naglann aldeils á höfuðið þegar þú sagðir að sumir hagfræðingar "gefi sér að fiskurinn í sjónum sé ákveðin stærð". Menn geta allt eins dundað sér við að búa til jöfnur og fengið mismunandi niðurstöður eftir því sem hrært er í forsendum.  Þannig geta menn gert sig að athlægi með því að reikna út að að hagkvæmast sé að geyma fiskinn í sjónum og láta hann "ávaxta sig" eins og peninga í banka.                                  

[Sigurður Þórðarson, 11.7.2007 kl. 00:22]

Til að gæta allrar sanngirni:

Ég hlustaði á forstjóra Hafró um daginn sem hafði dálitlar áhyggjur (ekki alvarlegar þó) að brottkast geti truflað útreikninga um framtíðarstærð fiskistofna. Nú vill svo til að sandsílið er einn mikilvægasti fiskistofninn við landið þar sem það er ein helsta fæða ýmissa botnfiska. Ég geri því ráð fyrir að stofnunin hafi séð fyrir hrun í sandsílastofninum á landgrunninu fyrir vestan, norðan og austan enda er ekki um brottkast að ræða þar sem tegundin er ekki veidd. Og ætti því líka að vera auðvelt fyrir t.d. fiskihagfræaðinga að reikna út vaxtahraða stofnsins á komandi árum.   Væri það ekki til bóta ef fiskihagfræðingarinir hefðu einhverja hugmynd um hvernig veiðar fara fram? Þegar hagfræðideildin talar eins og hinir ýmsu fiskistofnar séu geymdir í aðskildum hyllum í hafinu þar sem hægt er að sækja þá eftir hentugleikum. Þá gapir forsætisráðherrann af andakt. Útgerðamennirnir sem vita betur þegja. Nýju fötin keisarans er hægt að veðsetja fyrir 1000 milljarða.  

[Gestur Guðjónsson, 12.7.2007 kl. 09:56]

Þakka umræðurnar. Ég vil fagna því sérstaklega að sjávarútvegsráðherra virðist (loksins) vera farinn að átta sig á því að við þurfum að vita meira um þessa stærstu auðlind okkar. Vonandi kemst það einnig í gegn hjá fv sjávarútvegsráðherra, sem situr á peningunum.