Gjörningaveður geysar án veðurspár

Ég upplifi að landið sé stjórnlaust.

Það er enginn sem segir við okkur almúgann hvað sé að gerast og hvað standi til.

Á meðan magnast óttinn, reiðin finnur sér engan farveg og brýst út hér og þar, gagnrýni á einstaka gjörninga, hversu vitlausir, ólöglegir og siðlausir sem þeir virðast vera yfirskyggja það sem ætti að vera að ræða:

Hvernig komum við landinu í gang á ný?

Við búum í réttarríki og verðum að treysta því að þeir hlutir sem taka alla umræðuna í dag fari í réttan farveg, hlutir séu rannsakaðir og menn dregnir til ábyrgðar. Það er einfaldlega ekki verkefni dagsins að eyða púðri í það.

Það verður að koma fram fyrir almenning og segja hvað verið sé að gera amk eitthvað af eftirfarandi á næstu vikum:

• Koma gjaldeyrisviðskiptum í gang. Það mun taka tiltekinn tíma og til þess að það geti gerst þarf að gera tiltekna hluti. Ef ekki takist að koma krónunni á flot, að gerður verði samningur við ECB um tímabundinn fastgengissamning, ef það gengi ekki verði fastgengi og gjaldeyrishöft um tiltekinn tíma, líklegast 2-3 ár.
• Tryggja að gjaldeyrir hafi fleiri en eina leið til og frá landinu. Í því sambandi væri freistandi að horfa til þess að Sparisjóðabankinn yrði keyptur af norrænu systurfyrirtæki sínu. Þannig væru margar flugur slegnar í einu höggi.
• Samtímis að koma peningaflæði innanlands í lag, fyrirtæki landsins verða að fá aðgengi að fjármagni til að geta starfað eins eðlilega og kostur er. Það fækkar afturköllun verkefna, fækkar fyrirtækjum sem fara á hausinn sem allt hefur í för með sér fækkun þeirra sem missa vinnuna. Á það hefur skort.
• Setja öllum sveitarfélögum, ráðuneytum og stofnunum ríkisins fyrir að fara yfir sinn rekstur og meta hvaða áhrif hrunið hefur á þau og hvaða aðgerðir þarf að fara í til að bregðast við því, með það að leiðarljósi að grunnþjónusta haldist óskert um leið og allra sé gætt.
• Forgangsraða opinberum verkefnum með það fyrir augu að draga sem mest úr uppsögnum og koma sem mest í veg fyrir atvinnuleysi.
• Lækka skatta á fyrirtæki til að laða fjárfesta til athafna, innlenda sem erlenda.

Vonandi eru þessi atriði og þau sem ég gleymi hluti af IMF áætluninni, sem kynnt verður á föstudaginn ,en það er alveg hægt að segja okkur að það verið sé að hugsa í þessar áttir, þótt ekki sé farið í tiltekin atriði og útfærslur.

Um leið verður að fullvissa alla um að rannsókn muni fara fram og helst verður að setja strax fram feril sem sú rannsókn eða þær rannsóknir munu fylgja. Þá fær fólk strax meiri trú á grunnskipulag samfélagsins.

Að því loknu verður að fara yfir hvernig við tryggjum hagsmuni þjóðarinnar til frambúðar. Umsókn um aðild að ESB er einboðin að mínu mati, þegar björgunaraðgerðum líkur og þjóðarskútan er komin af stað á ný. Við verðum að vita hvað er í þeim pakka.

Á meðan engin leiðsögn eða leiðarvísir er gefinn, grúir óvissan yfir, sem nærir ótta, vanlíðan og reiði sem orsakar það gjörningaveður sem geysar núna og gerir það að verkum að allir halda að sér höndum og atvinnulífið og samfélagið allt fer í stórastopp og hætta á almennu siðrofi eykst. Það sé ég sem raunverulega mikla ógn við okkar samfélag.

Hinir svokölluðu leiðtogar þjóðarinnar verða að leiða þjóð sína og bægja óveðursskýjunum frá, í það minnsta að koma með veðurspá um að veðrinu muni slota.

Það þýðir ekki að hlaupa í felur. Veðrið batnar ekkert við það.

Ekki hægt að taka aðra ákvörðun

Athugasemdir

[Jón Valur Jensson, 6.11.2008 kl. 09:41]

Í EBé má lítilmagninn sín lítils, Gestur. Líttu á hvernig Bretar eru einu sinni farnir að beita okkur bolabrögðum, nú á bak við tjöldin og með því að rægja okkur bæði í Alþjóðagjaldeyrissjóðnum og í Evrópubandalaginu, þar sem þeir hafa sterka aðstöðu– það var frétt um það í Bylgjunni kl. 9 í dag, að óvíst væri að við fengjum lán frá EBé nema við lúffuðum fyrir kröfum Breta í Icesave-málinu. Þannig reyna þeir að spilla fyrir okkur, kvikindin, en þú vilt fara í ljónagryfjuna og treysta þessum voldugu ríkjum fyrir hjálpræði okkar!

Já, sannarlega geisar gjörningaveður af ýmsum áttum ... 

[Gestur Guðjónsson, 6.11.2008 kl. 10:06]

Þessi framganga breta er eitthvað sem við getum ekki látið yfir okkur ganga. Við sem þjóð verðum að láta þá finna til tevatnsins hjá dómstólum. Dómur yfir þeim okkur í hag setur okkur í allt aðra stöðu gagnvart þeim og ESB, ef það samband ætlar að koma fram með nýlenduherrahætti gagnvart okkur.

Þá er ég ekki hræddur um að fara í réttirnar í Brussel og bretar geta ekki haldið áfram með sama hætti. Þannig að þessi læti í bretum ættu á endanum að styrkja stöðu okkar í ESB. Ef við hins vegar töpum, erum við komin í ástand sem mætti líkja við Albanínu, Norður Koreu og Kúbu

[Jón Valur Jensson, 6.11.2008 kl. 12:18]

Sammála fyrr klausu þinni, ósammála hinni! Er allt annaðhvort í ökkla eða eyra hjá þér, Gestur?

Áttaðu þig á því líka, að við fáum enga evru með EBé – skilmálarnir fyrir þáttöku í myntbandalaginu innifela þvílík skilyrði um ríkisskuldir, að við verðum vegna bankakreppuáfallsins úti í hafsauga með alla "möguleika" á því að "fá" evru næstu 10–15 árin (nánar hér: Að veðja á vitlausan hest: Viltu EBé án evru?). Þar að auki verða fórnirnar af innlimun óbærilegar.

Þú ættir að líta til greinar Birgis Ármannssonar í Mbl. föstudag 31. okt.: Getum við sameinast um Maastricht-skilyrðin? – þar kemur glögglega í ljós, að þetta er einfaldlega ekki hægt (fyrir nú utan hversu vitlaust það væri og þjóðhættulegt). "Það að vilja vera með er ekki nóg," eins og Birgir segir.

[Gestur Guðjónsson, 6.11.2008 kl. 15:07]

Jón Valur. Seinni klausan snérist um að ég væri ekki hræddur við breta gagnvart inngöngu í ESB og upptöku evru, ef okkur ber gæfa til að standa í lappirnar gagnvart þeim. Ef við, eftir aðildarviðræður, komumst að þeirri niðurstöðu að hagsmunum okkar væri betur komið án aðildar á að sjálfsögðu að hafna þeim samningi í þjóðaratkvæði. Ef upptaka evru er fjarlægur möguleiki á þeim tímapunkti vegur það að sjálfsögðu þungt.

En við verðum að vita hvað er í spilunum til að geta tekið málefnalega afstöðu. Óvissa, vafi og efi er eitthvað sem verður að særa á dyr í íslensku samfélagi til að þjóðin geti þjappað sér saman að því að byggja upp gott samfélag á Íslandi.

[Jón Valur Jensson, 6.11.2008 kl. 23:25]

Þetta er ekki svona, Gestur. Það er svo margt og mikið vitað um bæði skilyrði aðildar og hvað ríkin undirgangast með aðild/innlimun, að það hálfa væri nóg. "Aðildarviðræður til að kanna málin" – þetta er út í hött, því að skilmálarnir liggja fyrir, og valdstilflutningurinn er svo róttækur og afgerandi, að lítil þjóð með miklar auðlindir ætti að varast að brenna sig á þessu, nema hún vilji fyrir alla muni glata sjálfstæðí sínu og fullveldi. Eftir innlimun hefðum við t.d. ekki lengur vald til að gera þetta:

1. Halda áfram hvaðlveiðum – hvað þá að auka þær.
2. Halda áfram selveiðum.
3. Ákveða sjálfir þorskveiðikvóta okkar.
4. Gera viðskiptasamninga við önnur lönd.
5. Beita neitunarvaldi gegn breytingum á sjávarútvegsstefnu bandalagsins (slíkt veto fyrir bí). 
6. Hafna því að gegna herþjónustu, vilji bandalagið hana.
7. Og margt, margt annað!