Samfylkingarstjórnskipunarbull

Það er furðuleg hegðun ráðherra Samfylkingarinnar að virða ekki þá stjórnarskrá sem þeir hafa undirritað eiðstaf að og þau lög sem gilda um störf þeirra.

Björgvin G Sigurðsson fann sem Viðskiptaráðherra upp fyrirbærið tilmæli, þótt engin forsenda væri fyrir þeim í lögum og nú kemur Jóhanna Sigurðardóttir með nýtt fyrirbæri, sleggjudóma inn í íslenska stjórnskipan.

Við búum í réttarríki og ráðherrar í ríkisstjórn landsins verða að átta sig á því.

Ráðherrar eiga að framfylgja lögum og hafa hlutverk í pólitískri stefnumótun í gegnum framlagningu stjórnarfrumvarpa, en þeir hljóta að vera bundnir af því hlutverki, svo lengi sem þeir eru ráðherrar, en vera ekki að gapa út og suður marklaust tal, sem þeir hafa enga lagastoð fyrir og enga möguleika á að fylgja eftir.

Það eina sem fæst út úr því er vanhæfi, komi til þess að þeir þurfi að fjalla um mál þeirra sem um ræðir.

Eiga að víkja til hliðar

Öflug samvinnuhreyfing um allan heim - Danmörk

Samvinnuhugsjónin lifir góðu lífi um allan heim.

Í Danmörku er stærsta samvinnufélagið FDB, með 1,6 milljón félaga, 1 milljón sem hafa beina aðild og afganginn sem hefur aðild í gegnum samvinnufélög sem hafa svo aðild að FDB.

FDB á Coop a/s, sem er hlutafélag sem aftur rekur Brugsen-búðirnar og Kvickly, sem velta um 1.000 milljörðum íslenskra króna á ári, sem er til samans stærsta matvörukeðja Danmerkur.

Fyrir hverja búð kjósa félagar í FDB á svæðinu í stjórn, sem mótar stefnu búðarinnar og áætlun um félagsstarf í kringum viðkomandi búð, í samvinnu við starfsfólk hennar. Stjórnin fer yfir og samþykkir ársreikning og áætlun búðarinnar og ræður og rekur verslunarstjóra.

Markmið FDB er ekki bara að tryggja hagstætt vöruverð, en félagsmenn fá sérstakan afslátt af vörum auk félagsmannatilboða, heldur einnig að taka þátt í kynningu á þeim þáttum sem hafa þýðingu fyrir val og öryggi neytenda. Neytendavernd.

Samvinnuhugsjónin á erindi sem aldrei fyrr

 

Með bættum samgöngum og upplýsingatækni má segja að Ísland sé orðið allt eitt markaðssvæði, sem er þrátt fyrir það afar lítið og þótt settur hafi verið skýr og strangur rammi um samkeppnismál ríkir fákeppni á flestum mörkuðum og staða hvers og eins neytenda gagnvart seljendum vöru eða þjónustu er í flestum tilfellum veik. Á það sérstaklega við þegar seljendur vöru eða þjónustu hafa með sér samráð, eins og ítrekað hefur komið í ljós á undanförnum árum.

Svarið við vanmætti neytenda gagnvart þessu ástandi liggur í samtakamætti félaga í anda samvinnuhugsjónarinnar sem Framsóknarflokkurinn er stofnaður í kringum.

Út á hvað ganga samvinnufélög?

Samvinnuhugsjónin gengur sem sagt gegn þessari stöðu seljenda og skapar neytendum sterkari stöðu í viðskiptum. Þannig taka neytendur sig saman um sín viðskipti í samvinnufélagi og ná með því kjörum hjá seljendum þjónustu eða vöru, sem keppast við að ná stórum viðskiptasamningunum. Kjörin sem bjóðast standa félagsmönnum svo til boða að greiddum þeim kostnaði sem fellur til, en hagnaðurinn rennur til félagsmanna í formi hagstæðra kjara.

Í nútíma viðskiptaumhverfi er rekstur samvinnufélaga einfaldari en nokkru sinni fyrr og ætti að vera auðvelt að halda kostnaði í lágmarki. Útboð geta gengið hratt og auðveldlega fyrir sig og gætu félagsmenn lagt inn sínar pantanir eða viðskipti á vefnum og fengið bestu kjör á markaði hverju sinni.

Mætti hugsa sér að þeir sem hafa svipaðar þarfir í raforkukaupum tækju sig saman og biðu út raforkunotkun sína til þeirra sem selja slíka þjónustu, sama getur átt við um tryggingar húseigna og bíla, eldsneytiskaup og þess vegna bankaviðskipti, en minna má á að sparisjóðirnir og búsetafélögin eru einmitt samvinnufélög.

Í gegnum samvinnufélög geta þeir neytendur sem áhuga hafa á tiltekinni vöru eða framleiðsluháttum beitt samtakamætti sínum beint vöruþróun í þá átt sem þeir æskja. Mætti nefna samvinnufélag sem keypti inn lífræn matvæli fyrir félagsmenn, samvinnufélag sem keypti inn vörur sem uppfylla þá umhverfisstaðla sem þeir óska og samvinnufélag sem keypti inn "fair trade" vörur.

Fyrirtæki í rekstri í sömu grein eða sveitarfélög geta á sama hátt tekið sig saman um sín innkaup.

Ríkið hefur lengi nýtt sér grundvallarhugsun samvinnufélaga í gegnum Innkaupastofnun og Framkvæmdasýslu ríkisins með því að sameina innkaup stofnana til að ná magninnkaupum og þar með magnafsláttum.

Jarðvegurinn er frjórri en áður

Hinir nýju frjálsu markaðir í orkugeiranum, eftirlitsgeiranum og fleiri sviðum skapa ný tækifæri fyrir samvinnufélög í sinni tærustu mynd, sem ekki var áður til að dreifa og vegna bættra samgangna þarf ekki lengur að skilgreina starfssvæði hvers samvinnufélags með landfræðilegum hætti, heldur er hægt að skilgreina það með þeim hætti sem hentugastur í hverju tilfelli.

Nú er lag

Það er því löngu kominn tími til að skoða stofnun fleiri samvinnufélaga, en nefna má að í Bandaríkjunum er samvinnuformið það félagsform sem mest er stofnað af í dag, en það nýtur meiri hylli en t.d. hlutafélagaformið, þar sem atkvæðamagn er háð hlutafé og þeir stóru drottna, meðan í samvinnufélögum hefur hver félagsmaður eitt atkvæði á fundi, óháð umsvifum.

Neytendur taki markaðinn í sínar hendur

Vanmáttur neytenda gagnvart seljendum vöru og þjónustu er ekki eðlilegur og sjálfsagður. Það höfum við framsóknarmenn vitað um áratugi og teljum að erindi og nauðsyn samvinnuhugsjónarinnar sé jafnvel enn meira nú en í árdaga, þegar fátækir bændur á Húsavík stofnuðu fyrsta kaupfélagið til að skapa sér stöðu gagnvart okri kaupmanna.

Breytum Högum í samvinnufélag

Við þeirri umræðu sem upp er komin um ráðstöfun fyrirtækisins Haga, liggur í augum uppi að breyta fyrirtækinu í samvinnufélag.

Félagsmenn, kæmu inn með stofnfé, að lágmarki t.d. 50.000, greitt yfir ákveðið tímabil, mynduðu þannig sameiginlega eiginfjárstofn fyrirtækisins. Þeir sem vildu leggja meira inn, mættu það, en hver félagsmaður hefði sitt atkvæði, í samræmi við samvinnufélagsformið. Arðgreiðslur, sem aðallega fælust í bættum kjörum, en einnig ráðstöfun afgangs, yrðu greiddar út sem hlutfall af viðskiptum.

Enginn einn fengi meira en eitt atkvæði á félagsfundi, óháð stofnfjárstærð, þannig að blokkamyndun væri nánast óhugsandi og beint lýðræði fengi að ráða, öfugt á við gamla Sambandsveldið, sem byggðist upp á margföldu fulltrúalýðræði, þar sem hver silkihúfan kom upp af annarri.

Þannig færi stærsta smásöluverslunarfyrirtæki landsins í félagslega eigu, sem yrði öðrum aðilum á markaði, sem fyrir eru og væntanlega munu koma til, góð viðspyrna, enda yrði félagið ekki rekið með ofurhagnað í huga, heldur hagsmuni neytenda og félagsmanna í huga.

Þessi leið fæli í sér betri tíð með blóm í haga.

Ákvörðun Arion banka misbýður samfélaginu

Minnihlutastjórn vill losna úr klemmu

Það að þessar þreifingar skuli hafa átt sér stað er ekkert annað en staðfesting á því að í landinu sé minnihlutastjórn við völd

Minnihlutastjórn sem Ögmundur Jónasson og hin í órólegu deildinni í VG verja falli.

Slík stjórn er í heljar greipum stuðningsaðilans sem er jú ekki til viðræðum um neinar málamiðlanir.

Til að losna úr slíkri stöðu verður að styrkja þingmeirihlutann og þessar þreifingar eru ekkert annað en viðleitni til þess.

Viðbrögð Framsóknar eru hárrétt. Hér þarf að taka mjög erfiðar ákvarðanir og best er að allir flokkar komi að því og auðvitað verður ekki til nein ný stjórn nema með nýjum stjórnarsáttmála.

Biðla til Framsóknarmanna

Nornaveiðar

Líklegast er það óhjákvæmilegur fylgifiskur þess ástands sem við lifum í, öll sú spilling og firring sem er að koma upp á yfirborðið veldur því, að allt sem gert er, sé blásið upp og tortryggt þannig að nornaveiðum líkist.

Það að Össur Skarphéðinsson skuli hafa hagnast um 30 milljónir er ein og sér alveg næg ástæða til að selja. Hann hafi fengið tilboð sem hann gat ekki hafnað.

Því hafi Össur ekki þurft að búa yfir nokkrum innherjaupplýsingum og þess vegna held ég að hann hafi hreinan skjöld

- í þessu máli.

Hagnaður Össurar af sölu stofnfjárbréfa 30 milljónir

Ef væri ég söngvari...

Það að umhverfisráðherra reyni að skýla sér á bakvið viðtengingarhátt í bréfi sínu til sveitarstjórnar Skeiða- og Gnúpverjahrepps þar sem hún tilkynnir ákvörðun sína um að neita að staðfesta aðalskipulag sveitarfélagsins er ekkert annað en aumt yfirklór og sannraun á því  að ráðherra hefur ekki sinnt rannsóknarskyldu sinni við undirbúning ákvörðunar sinnar, sem þó tók 14 mánuði.

Í lögum um skipulags- og byggingamál segir skýrt að ráðherra beri að óska umsagnar sveitarstjórnar áður en ákvörðun er tekin.

Ef ráðherra hefði gert það um þetta atriði hefði sveitarstjórn getað leiðrétt það með óyggjandi hætti.

Svona dylgjur og ærumeiðingar eru ráðherra ekki sæmandi og eðlilegt að sveitarstjórnin íhugi rétt sinn gagnvart dómsmáli.

Hrunamenn undrast Þjórsármál

Svandís út'í mýri, sett'upp á sig stýri...

Það er ljótt fúafenið sem umhverfisráðherra hefur anað út í.

Bæði með yfirlýsingum sínum um að hún hafi skipulagsvaldið, ekki sveitarfélögin, en ekki síður með illa ígrundaðri og rangri ákvörðun sinni um að neita að staðfesta skipulag Skeiða- og Gnúpverjahrepps.

Eftir heila 14 mánuði, sem er gróft brot á stjórnsýslulögum, kveður hún loks upp úrskurð um að sveitarfélagi sé óheimilt að endurkrefja framkvæmdaaðila um kostnað vegna breytinga á aðalskipulag og hafni því aðalskipulagi sveitarfélagsins staðfestingar.

Lepur hún upp rangfærslur brottrekins sveitarstjóra Skeiða- og Gnúpverjahrepps sem sagði ósatt um að Landsvirkjun hefði greitt sveitarstjórnarmönnum persónulega fyrir vinnuframlag þeirra við aðalskipulagsbreytinguna.

Það hefur margoft verið leiðrétt, en ráðherrann lætur það lönd og leið og ef hún hefur rækt rannsóknarskyldu sína er hún vísvitandi að fara með rangt mál. Að öðrum kosti hefur hún ekki rækt hana, en samkvæmt skipulagslögum er henni skylt að leita umsagnar sveitarstjórnar áður en hún tekur ákvörðun sína, þannig að farvegurinn er skýr, sem gerir brot umhverfisráðherra enn alvarlegra.

Með þessari ákvörðun setur umhverfisráðherra einnig aðalskipulag allra þeirra sveitarfélaga sem endurkrafið hafa framkvæmdaaðila fyrir skipulagsbreytingar í uppnám og í rauninni alla gjaldtöku vegna skipulagsvinnu sveitarfélaga, enda eru framkvæmdaaðilar krafðir um gjöld um allt land, skv gjaldskrá eða skv útlögðum kostnaði og þeir sem um þau mál fjalla þiggja fyrir það laun, sem samkvæmt úrskurði umhverfisráðherra er óheimilt.

Þannig að ákvörðunin er röng, í andstöðu við fyrirliggjandi frumvarp hennar sjálfrar að nýjum skipulagslögum og með ófyrirséðar afleiðingar fyrir allt skipulagsstarf í landinu.

Landsvirkjun frestar viðræðum

Uppsögn á samningi ríkisins og ÍSÍ?

Ríkisstjórnin ástundar ómerkilega vinsældapólitík með þeim gjörningi að afhenda handboltalandsliðinu 10 milljónir króna vegna glæsilegs árangurs á EM framhjá kerfinu og brýtur stórlega á öðrum afreksíþróttum í landinu. Þetta er þriðjungur þess sem veitt er í allar afreksíþróttir í landinu, en handboltalandsliðið fékk einnig úthlutað 10 milljónum úr þeim potti.

Ég sem gjaldkeri Frjálsíþróttasambands Íslands lít á þetta sem móðgun við það afreksstarf sem unnið er innan frjálsíþróttahreyfingarinar og algert vantraust á ÍSÍ. Mætti líta á þennan gerning sem uppsögn á þeim samningi, því í honum er kveðið á um að afrekssjóðurinn eigi að vera heildarframlag ríkisins og eigi afreksstarfið ekki að leita annað í ríkiskassann.

Í samningi ríkisins og ÍSÍ sem gerður var árið 2004 var tekið á því vandamáli að fjárlaganefnd væri að ákvarða hvað hver íþróttagrein fengi úthlutað í afreksstyrki oft eftir duttlungum einstakra nefndarmanna. ÍSÍ, Heildarsamtökum íþróttanna á Íslandi var falið að sinna þeirri skiptingu eftir skýrum reglum, byggðu á faglegu mati og undir ströngu eftirliti.

Ríkisstjórninni færi betur að efna gerða samninga við íþróttahreyfinguna í stað þess að grafa undan henni með þessum hætti.

Þið stappið í okkur stálinu

Hneykslanleg misnotkun á almannafé

Ríkisstjórnarflokkarnir eru með þessu 20/20 starfi að láta ríkissjóð greiða fyrir stefnumótunarvinnu sinna flokka, eitthvað sem þegar er búið að greiða þeim í formi ríkisframlags til stjórnmálaflokkanna.

Þessi vinna er leidd af varaformönnum VG, Katrínu Jakobsdóttur og Samfylkingarinnar, Degi B Eggertssyni. Það er engin tilviljun, enda bera þau ábyrgð á stefnumótun sinna flokka.

Með þessu launaða starfi er ríkið þannig sett í að borga fyrir að þau sinni sínum félagslegu trúnaðarstörfum innan eigin stjórnmálasamtaka.

Þau ákveða hvað verður svo birt í opinberu útgáfu niðurstaðnanna og hvað fer svo bara inn í stefnuskrá eigin flokka.

Aðrir stjórnmálaflokkar fá ekki aðgengi að þessari vinnu, sem er hneyksli.

Segja sóknaráætlun ganga samkvæmt áætlun