Guðmundur Hallvarðsson fer vísvitandi með rangt mál í ræðu

Það er sorglegt þegar menn falla í þá gryfju að fara með rangt mál í ræðustól á opinberum vettvangi. Í þá gryfju féll Guðmundur Hallvarðsson, fv. þingmaður Sjálfstæðisflokksins og formaður samgöngunefndar Alþingis í dag, þegar hann lýsti því yfir að búið væri að koma á stofn alþjóðlegri kaupskipaskrá á Íslandi sem stæðist samanburð við skipaskrár nágrannalandanna og skildi ekkert í því af hverju íslenskar kaupskipaútgerðir skráðu ekki skip sín aftur heim.

Hann veit að það er ekki rétt, hef sjálfur sagt honum það og fjöldi manna úr kaupskipaútgerðinni sem hann hefur hitt, enda vildi hann ekki fá umsagnir um málið þegar hann fékk það til meðferðar í samgöngunefnd, svo það væri ekki skjalfest.

Málið er að í íslensku lögunum er sagt að íslenskir kjarasamningar skuli gilda um þau skip sem skráð eru í alþjóða skipaskrána. Það er ekki í færeysku skipaskránni sem hann vísaði til, heldur er gerð krafa um að ILO kjarasamningar gildi. Um er að ræða mikinn mun sem útgerðir í alþjóðasamkeppni geta ekki horft fram hjá.

Þetta er Guðmundi fullljóst og fer hann því vísvitandi með rangt mál í ræðustól á Sjómannadegi. Það er sorglegt og ber honum að biðjast afsökunar á þessu framferði sínu gagnvart íslenskum kaupskipaútgerðum sem hann er í raun að brigsla um andíslenska framkomu með orðum sínum.

Tekur Hafró ekki tillit til fæðuveiðanna í þorsklíkönunum

Fyrir nokkrum árum fór ég á fund hjá Hafró. Þar komst ég að þeim mönnum sem hafa með stofnlíkanagerð að gera. Spurði ég þá, hvort þeir tækju ekki tillit til loðnu og rækjuveiðanna í fæðuhluta þorsklíkansins og afát þorsks á þá stofna. Svo var ekki.

Ef það er ekki orðið þannig í dag, er ekki skrítið að rækjan skuli vera hrunin og loðnan eins og hún er, að maður tali þá ekki um þorskstofninni sem afleiðingu af því.

Vonandi er þetta ekki rétt hjá mér, en ef svo er hafa menn brugðist skyldu sinni, þá kannski vegna hræðslu við stóru útgerðirnar sem eru hvað sterkastar í bræðslufisknum. Það eru jú þeirra hagsmunir að ná kolefninu upp sem loðnu, en "missa" það ekki upp í þorskinn, þar sem aðrir eiga þann kvóta.

"Stórmerkilegt að við skulum ekki vera búnir að eyða þorskinum"