Skipaflotinn undir loftslagssamninga - val um pest eða kóleru

Eðlilega beina menn einnig sjónum sínum að skipum í tengslum við losun gróðurhúsalofttegunda. Þar þarf að taka flóknar og erfiðar ákvarðanir um hvert beri að stefna.

Vísustu menn eru farnir undirbúa sig fyrir þetta. Skip eru í notkun mun lengur en bílar og kröfur miðaðar við byggingatíma, svo þær breytingar á kröfum sem gerðar yrðu í náinni framtíð munu fyrst slá almennilega í gegn að þónokkrum árum liðnum.

Sat ráðstefnu um daginn þar sem málið var rætt. Voru fyrirlesararnir sammála um að lausn skipabransans á útblástursvandamálum sé nánast aðeins ein ef stór skip sem fara á milli heimsálfanna þurfa að hætta á olíu. Kjarnorka.

Olían og kjarnorkan eru nefnilega þeir orkuberar sem hafa lang hæsta orkuþéttleikann, því plássið um borð í skipunum er afar dýrmætt. Gastegundir eins og vetni koma ekki til greina af þeim sökum. Valið stendur sem sagt milli pestar og kóleru.

Hafandi hlustað á þetta, verð ég að segja að maður vildi óska sér að skipin fengju að vera áfram á olíu, þangað til að hægt verður að framleiða lífdísel á það hagkvæman hátt að það komi til greina.