Engar aðgerðir kynntar

Fyrst nú, nokkrum mánuðum eftir að búið var að gefa yfirlýsingar um að til stæði að kalla saman alla aðila efnahagslífsins, tuðlaðist ríkisstjórnin til að kalla hluta þess hóps á samráðsfund í dag. Hún hefur greinilega ekki þorað að tala við nema hluta þeirra.

Hafa ýmsir beðið með eftirvæntingu eftir því hvað ríkisstjórnin hefði fram að færa, enda liðnar fleiri vikur frá því að forsætisráðherra tilkynnti á ársfundi Seðlabankans að í undirbúningi væru aðgerðir í efnahagsmálum sem kynntar yrðu innan tíðar, sem og utanríkisráðherra og viðskiptaráðherra.

En hvernig kom ríkisstjórnin undirbúin? Með ekkert! Hún las sem sagt ekkert fyrir prófið og var í rauninni að biðja um hjálp með því að segja að greina þurfi vandann í samvinnu við aðila vinnumarkaðarins!!!!

Ekki svo að skilja að góð samvinna við alla aðila sé ekki af hinu góða, síður en svo, en hefur ríkisstjórnin verið gersamlega upptekin við að pressa fínu fötin og skoða stimplana í vegabréfunum?

Hvernig á maður að skilja yfirlýsingarnar sem gefnar voru áður, hafði engin greining átt sér stað og enginn undirbúningur?

Voru þær yfirlýsingar bara plat?

Þvílík vinnubrögð, þvílíkur sofandaháttur!

Er nema von að efnahagslífið eigi við trúverðugleikavanda að stríða?

Eins gott að ríkisstjórnin er þó búin að kalla þessa aðila saman og vonandi gengur þeim eitthvað að vinna heimavinnuna fyrir ríkisstjórnina, svo einhver glóra verði í efnahagsstjórninni.

Ætla að vinna á verðbólgunni

Hver er stefna Guðlaugs Þórs í heilbrigðismálum?

Guðlaugur Þór Þórðarson komst í krappan dans í Silfri Egils í dag. Hann vék sér undan því að svara Siv Friðleifsdóttur um hvert hann stefndi með heilbrigðiskerfið. Það vekur tortryggni að ekki sé svarað skýrt um hvort einkavæðing heilbrigðiskerfisins sé á dagskrá.

Björgvin G Sigurðsson reyndi að koma honum til hjálpar með því að benda á að stjórnarsáttmálinn væri í gildi, en þar kvæði um jafnt aðgengi óháð efnahag. En í stjórnarsáttmálanum stendur einmitt að auka eigi útvistun verkefna, sem er það sem þarf til að Guðlaugur geti undirbúið að koma stefnu Sjálfstæðisflokksins til framkvæmda, þar sem segir meðal annars:

"Sjálfstæðisflokkurinn vill viðhalda almannatryggingum og að heilbrigðisþjónusta sé að mestu greidd úr sameiginlegum sjóðum.  Fundurinn telur að breyta þurfi kerfi sjúkratrygginga á þann veg að ljóst sé að um raunverulegt tryggingakerfi sé að ræða þar sem menn njóta skilgreindra réttinda til þjónustu sem þeir hafa greitt fyrir með sérstökum iðgjöldum. Skilgreina þarf lágmarkssjúkratryggingu svo að einstaklingarnir viti hver trygging þeirra er. "

og:

"Æskilegt er að settar verði reglur um hámarksbið og að skilgreindur verði réttur sjúkratryggðra til að leita annað eftir þjónustu."

Ég feitletraði það sem ég staldraði við. Reyndar staldraði ég mest við það sem ekki stóð í samþykktinni. Í stefnu Sjálfstæðisflokksins stendur nefnilega hvergi að tryggt skuli jafnt aðgengi að heilbrigðiskerfinu. Er að í samræmi við annað sem í stefnunni stendur.

Sjálfstæðisflokkurinn vill að sjúklingar taki verulegan þátt í heilbrigðisþjónustunni. Það kemur í sjálfu sér ekki á óvart úr þeirri áttinni, enda átti Framsókn í stöðugu stríði við íhaldið um þátttökugjöldin í síðustu ríkisstjórn.

En það er orðalagið um lágmarkssjúkratryggingu sem maður staldrar helst við, þegar það er sett í samhengi við stefnu flokksins um rétt sjúklinga til að leita annað eftir þjónustu. Það að segja að sjúklingar eigi að fá að leita annað eftir þjónustu ef sú þjónusta sem ríkið veitir á grundvelli lágmarkssjúkratryggingarinnar dugar ekki, þýðir ekkert annað en að það sé stefna Sjálfstæðisflokksins að hægt verði að fara til einkaaðila með lágmarkssjúkratryggingatékkann frá Tryggingastofnun og bæta því við sem einkarekni spítalinn eða stofan setur upp og borga sig þannig fram fyrir biðröðina ef einhver skilgreind markmið um hámarksbið nást ekki.

Það er að fara af braut jafns aðgengis allra að heilbrigðiskerfinu, óháð efnahag.

Orðið lágmarkssjúkratrygging felur í sér að eitthvað skuli vera til sem er umfram lágmarkið, ef menn greiða hærra iðgjald en þann 4.500 kr á mann á mánuði, óháð aldri, sem heilbrigðiskerfið kostar í dag. Þá líklegast í einkarekinn sjúkrasjóð.

Til að koma þessu vonda kerfi á laggirnar þarf að koma sem mest af verkefnum út úr spítölunum til að tryggja rekstrargrundvöll einkaspítala, minnka afkastagetu ríkiskerfisins og koma á ástandi biðraða og sveltis sem mun svo kalla á frekari einkavæðingu og í leiðinni aukið fylgi við skilgreininguna um hámarksbið, sem verður líklega verkefni næsta kjörtímabils, en á þessu kjörtímabili virðist ætlunin að undirbúa jarðveginn.

Þegar er búið að skipa nefnd til að skilgreina hverju er hægt að henda út úr Landsspítalanum í fyrstu umferð, undir forystu Vilhjálms Egilssonar.

Þetta er í algerri andstöðu við stefnu Framsóknar og komst íhaldið aldrei neitt í þessa átt í tíð síðustu ríkisstjórnar, svo það er ekki skrítið að formaður Flokksins lýsi því glaður yfir að nú sé hægt að gera breytingar á heilbrigðiskerfinu sem aldrei hefði verið hægt að gera í samstarfinu með Framsókn.

Guðlaugur Þór virðist sem sagt vera á þeirri leið sem flokkssamþykktir hans segja til um, óháð því sem stjórnarsáttmálinn segir til um. Mun Samfylkingin kyngja því eins og öllu öðru?

Framsóknarhjartað slær í takt

Guðni Ágústsson sló góðan takt í dag. Takt sem hjörtu Framsóknarmanna slá nú í. Um leið fór Framsókn að sýna sitt rétta andlit, sem flokkur sem getur fundið skynsamlega leið til lausnar á flóknum viðfangsefnum sem þjóðin þarf að kljást við, eins og spurningin um stöðu Íslands í Evrópu er.

Innan flokksins eru margir sem hafa ekki gert upp við sig hvert beri að stefna, en einnig stjórnarmenn í Heimssýn, samtökum andstæðinga ESB aðildar, formaður Evrópusamtakanna og stjórnarmenn í þeim samtökum. Þannig er alveg ljóst að Framsókn mun aldrei koma fram með niðurstöðu í þessu máli sem allir flokksmenn munu geta fylgt.  Í viðurkenningu á því felst einmitt styrkur Framsóknar, að geta borið virðingu fyrir skoðunum hvers annars og fundið þeirri umræðu skynsamlegan farveg, sem á endanum leiðir til lýðræðislegrar niðurstöðu þjóðarinnar.

Umræðan um framtíðarstöðu Íslands í Evrópu hefur hingað til verið allt of grunn og stjórnast um of tilfinningum og trú. Líklegast vegna þess hve margt er á huldu, forsendur óljósar og staðreyndir á reiki. Hefur hún oft frekar líkst rifrildi manna um ágæti fótboltaliða sinna en vitrænni umræðu um alvarleg málefni.

Upp úr því fari verður umræðan að komast og markar Framsókn með tillögu sinni um tvöfalda þjóðaratkvæðagreiðslu leið til þess. Umboðið yrði skýrt, markmiðin og viðfangsefnin betur skilgreind og verkefni stjórnmálamannanna þar með einfaldara og vænlegra til árangurs en ella.

Þarf að breyta stjórnarskrá

Refsing fyrir orð án athafna

Þessi skoðanakönnun er í rauninni skilaboð um eitt. Það er ekki nóg að vera með fagurgala. Það verður að aðhafast eitthvað. Það þarf að sýna að orðin hafi einhverja merkingu.

Síðasta dæmið um það er enn ein yfirlýsingin um að kalla þurfi saman alla aðila til að ræða efnahagsmálin. Ef ég man rétt var það efst á lista í kosningaefnahagsstefnu Samfylkingarinnar. Það orðalag komst einnig ómengað í stefnuyfirlýsingu ríkisstjórnarinnar. Nú síðast í fréttum í dag er enn reynt að spila sama spilinu út sem svari við ástandinu í efnahagsmálum. Að tala saman.

Engar aðgerðir, bara að tala saman. Það er gott að tala saman og alveg bráðnauðsynlegt, en ekkert bólar hins vegar á efndum, þrátt fyrir að hafa tæpt ár til að koma samráðsvettvangnum á.

Af hverju er ekki löngu búið að kalla þessa aðila saman?

Það ætti nú ekki að vera mikið mál að hringja í þessa aðila og fá þá á fund. Ég er nokkuð viss um að þeir gætu fundið tíma í dagatalinu hjá sér til þess.

Er það vegna þess að ríkisstjórnarsamstarfið þolir ekki að sjónarmið þessara aðila komi fram á formlegum samráðsvettvangi þar sem taka þarf málefnalega afstöðu til þeirra?

Fylgi við Samfylkingu og ríkisstjórn minnkar

Ríkisendurskoðandi virtur að vettugi

Þrátt fyrir margendurteknar ábendingar Ríkisendurskoðanda um að bæta eigi framkvæmd fjárlaga, virðist Árni Mathiesen ekkert ætla að taka tillit til þess í ljósi ummæla sinna á Alþingi í dag. Setja á allt í aukafjárlög eins og venjulega, þrátt fyrir að ljóst sé að tekjuáætlun muni ekki halda og ýmis útgjöld hafi verið ákveðin framhjá fjárlögum.

Er það þrátt fyrir jákvæðar yfirlýsingar fjárlaganefndarmanna í þá vegu, bæði Gunnars Svavarssonar formanns og Kristján Þórs Júlíussonar varaformanns nefndarinnar.

Það er eins og Árni telji sig hafinn yfir alla gagnrýni og þurfi ekkert að hlusta á þessa menn, enda stendur til að ráða nýjan ríkisendurskoðanda. Ætli þolinmæði og langlundargeð verði ekki eitt af skilyrðunum sem sett verða til nýs ríkisendurskoðanda, svo Árni þurfi ekki að vera að hlusta á þetta tuð. Hann ætlar sér hvort eð er ekkert að fara eftir honum og því leiðinlegt að vera að hlusta á svona tuð.

Ekki þörf á að endurskoða grunn fjárlaga

Tímamótagrein Jóns Sigurðssonar um ESB

Það er ekki bara að Jón Sigurðsson sé fyrrverandi formaður Framsóknar, hann er líka fyrrverandi Seðlabankastjóri. Hann leiddi einnig Evrópunefnd Framsóknar, nefnd sem greindi málin afar djúpt og skilaði af sér skynsamlegum tillögum sem okkur ber að líta til. Þessi grein markar í mínum huga tímamót. Það er ekki lengur hægt að bíða og sjá til. Jón færir sterk rök fyrir því að ESB-Grýlan sé ekki eins ljót og hún virðist við fyrstu sýn.

Ég hef verið afar tvístígandi í minni afstöðu, eins og ég held að meirihluti þjóðarinnar sé. Finnst ég ekki hafa forsendur til að taka afstöðu, langar ekki beint inn í ESB, en tel samt að hagsmunir þjóðarinnar þurfi að fá að ráða umfram tilfinningar. Það er líklegast munurinn á minni kynslóð og þeim sem upplifðu 1944. Það er alveg ljóst að það þarf að skera á þennan hnút og taka afstöðu.

Þess vegna er ég fylgjandi tillögu Magnúsar Stefánssonar, að raunhæf samningsmarkmið verði mótuð í samvinnu allra aðila og í framhaldinu yrði ákvörðun um hvort sækja eigi um á grundvelli þeirra samningsmarkmiða lögð fyrir þjóðina í næstu sveitarstjórnarkosningum.

Með því vinnst margt:

Umboð til aðildarviðræðna yrði mjög skýrt. Bæði til handa þeim sem færu í viðræðurnar, sem ættu þá að fá frið til að vinna sína vinnu, en ekki síður skýr skilaboð tið ESB um hvað við ætlum okkur. Samningsstaða okkar yrði því sterkari en ella.

Ef tillagan yrði felld, yrði hugsanleg ESB umsókn ekki viðfangsefni íslenskra stjórnmála um einhvern tíma, áratug eða svo.

Almenningur gæti undirbúið sig fyrir sjálfa ákvörðunina um inngöngu. Fræðsla til almennings verður stóraukin í tengslum við þá kosningabaráttu sem færi í gang. Stjórnmálaflokkarnir eru ekki rétti vettvangurinn fyrir þessa umræðu. Til þess eru of skiptar skoðanir innan þeirra. Eðlilegt væri að ríkið styrkti Heimssýn og Evrópusamtökin og önnur slík samtök til að standa að kynningu, en einnig yrði sendiherra ESB gagnvart Íslandi boðið að opna tímabundna ræðisskrifstofu, þar sem almenningur og samtök gæti aflað sér milliliðalausra upplýsinga.

Á meðan næst vonandi skikkur á efnahagsmálin hjá okkur sjálfum áður en að sjálfum aðildarviðræðunum kæmi. Það verður að nást, óháð umsókn.

Birti grein Jóns hér:

TÍMI UMSÓKNAR ER KOMINN 

FJÁRMÁLAATBURÐIR síðustu mánaða hafa haft mikil áhrif á umræður um Evrópumál og langflestir virðast telja að aðild Íslands að ESB sé óhjákvæmileg. Við erum nú þegar aukaaðilar að ESB með aðildinni að EES. Full aðild Íslands að ESB snertir fjögur svið sérstaklega: landbúnað, sjávarútveg og fiskveiðiauðlindina, peningamálastefnu og gjaldmiðilinn, og síðast en ekki síst fullveldi Íslands. Enginn skyldi halda að almenningur taki létt á þessum málum. Íslendingar gleyma ekki þorskastríðunum eða þjóðfrelsisbaráttu liðinna tíða.En hver er staðan á þessum fjórum sviðum ?Væntanlegar stefnuákvarðanir Alþjóðaviðskiptastofnunarinnar munu valda róttækum breytingum í landbúnaði á rúmum áratug. Þegar að þessu kemur verður aðild að ESB landbúnaðinum frekar til stuðnings heldur en hitt. En ekkert er gefið án fyrirhafnar í samningum.Álendingar hafa í aðildarsamningi Finna sérstakan rétt heima fyrir til að eiga og reka fyrirtæki og til að eiga fasteignir og lóðir. Sams konar ákvæði eru í samningi Maltverja. Þessu til viðbótar er sérstakt ,,Norðurslóðaákvæði“ í stjórnarskrárfrumvarpi ESB. Þessi atriði skipta máli.Forsendur sameiginlegrar fiskveiðistefnu ESB eiga ekki við á Íslandsmiðum. Nálægðarregla ESB og regla þess um stöðug hlutföll virða fiskveiðistjórnarkerfi hvers aðildarríkis. Viðurkennt er að útlendingar eiga ekki rétt til veiða á Íslandsmiðum. Trúlega stendur þó eftir að tillaga aðildarríkis um heildaraflamagn sé staðfest í ráðherraráði ESB. En Azoreyingar, Kanaríeyingar, Madeirabúar og fleiri hafa sérstök ákvæði í 299. grein aðalsamnings ESB sem tryggja þeim sérstöðu. Maltverjar hafa líka varanlegt sérákvæði. Þrátt fyrir þessi fordæmi verða sjávarútvegsmálin erfið viðfangs í samningum við ESB. Vandi Íslendinga á sviði gjaldeyris- og peningamála er augljós. Íslenska ríkið verður að verja  fjármálakerfið og aðstoða bankana – með eðlilegum skilyrðum. Hér er galopið lítið hagkerfi og flest leiðandi fyrirtæki eru þátttakendur í öðrum miklu stærri hagkerfum. Í hagkerfi okkar eru í raun þrír gjaldmiðlar: íslenska krónan, verðtryggð og gengistryggð reiknikróna og evra. Seðlabankinn hefur aðeins vald yfir íslensku krónunni og verður að forskrúfa hana til að getahaft áhrif á önnur viðskipti. Þetta gengur ekki nema á stuttu millibilsskeiði. ESB og evra virðast framtíðarvalkostur og aðrir möguleikar aðeins fræðilegir. En innganga að fullu inn í miklu stærri efnahagsheild er mjög vandasamt og flókið mál.Full aðild að ESB felur í sér nýja skilgreiningu fullveldis, þannig að þættir þess verða sameiginlegir. En hún er ekki einhliða takmörkun fullveldis. Í stjórnarskrárfrumvarpi ESB er ákvæði um  úrsagnarrétt aðildarríkis og þetta ákvæði er líka í endurskoðuðum tillögum innan ESB. Ákvæði um úrsagnarrétt eyðir vafa um stöðu fullveldisins.

Þetta verður að vera algerlega ljóst.

Úrslit í Evrópumálum verða aðeins ráðin við samningaborð og í þjóðaratkvæðagreiðslu. Íslendingar eiga ekki að bíða lengur með framtíðarákvarðanir um aðildarumsókn Íslands að Evrópusambandinu. Tími umsóknar er kominn."

Tímabært að sækja um ESB-aðild

Máttarstólpar þjóðfélaga

Ég ætla að leyfa mér þann þjófnað að endurbirta snilldarfærslu Þráins Bertelssonar:

"Björgólfur Thor Björgólfsson er í 29. sæti á lista yfir ríkustu menn Bretlands sem Sunday Times birtir í dag.

Ég er hins vegar númer eitt á listanum yfir ríkustu íbúa við Fischerssund í Reykjavík og borga skattana mína glaður."

Ekki veit ég hvar ég er á listanum yfir ríkustu íbúa við Grettisgötu, en fæ í það minnsta ekki að kaupa neinar hallir niðri í miðbæ, eða neitt.

Kannski vegna þess að ég borga mína skatta hér.

Syndajátning Össurar

Í færslu á heimasíðu sinni segir Össur Skarphéðinsson, iðnaðarráðherra:

"Árni M. Mathiesen er sem alþjóð veit dýralæknir að mennt með hrossalækningar sem sérgrein. Við Jón Baldvin bjuggum til þá sögu árið 1991 þegar Árni bauð sig fram til þings, að þá hafi blaðamaður spurt Árna, hví hann gæfi kost á sér til þingmennsku. "Ja," átti fjármálaráðherrann tilvonandi að hafa svarað, "ég tel að menntun mín muni gagnast svo vel í þingflokki Sjálfstæðismanna." "

Hvernig eiga þessir menn að geta unnið saman eftir svona játningu?

Er svona mönnum treystandi fyrir landsstjórninni??????

Hvernig hugsa fréttamenn Stöðvar 2?

Í kjölfar ummæla Láru Ómarsdóttur sem fóru óvart í loftið um sviðsetningu atburða fyrir beina útsendingu frá óeirðunum við Rauðavatn um daginn, fór af stað undirskriftarsöfnun meðal fréttamanna Stöðvar 2 um að hún segði ekki upp.

Hvað felst í þeirri gjörð?

Felst ekki í því að allir fréttamenn Stöðvar 2, nema Lára sjálf og Steingrímur Ólafsson fréttastjóri sem hefur talað skýrt um alvarleika málsins, telji það sem hún sagði, í góðu lagi, að hún hafi bara verið óheppin að vera "tekin"?

Hver er trúverðugleiki þess fólks sem telur svona ummæli í lagi?

Höfum í huga að öllu gamni fylgir nokkur alvara, sama hvað Lára segir um hversu lítið hún meinti með ummælum sínum.

Aukið fylgi við auðlindasjóð

Þessi hugmynd um auðlindasjóð var komin fram í frumvarpi hjá Framsókn. Sjálfstæðisflokkurinn var á móti hugmyndinni, en Samfylkingin, VG og F buðu fram stuðning sinn, en heyktust svo á því að styðja málið þegar til átti að taka.

Þess vegna er afar gott að sjá aukið fylgi við þessar hugmyndir og vonandi komast þær sem fyrst til framkvæmda, en fróðlegt væri að heyra hvað hafi breyst í millitíðinni, sem hefur fengið núverandi stjórnarherra til að snúast í átt til stefnu Framsóknar í málinu.

Vilja skoða hugmynd um þjóðarsjóð