Nóatún svínar á reyktum svínasíðum

Keypti þetta beikonbréf um daginn í Nóatúni Nóatúni. Rak augun í verðið þegar ég var búinn að opna bréfið og sá þá að miðinn var upp á tæpt kíló. Setti bréfið á vogina, tók mynd af því og sendi Nóatúni á uppgefið netfang á heimasíðu þeirra. Vigtin mín segir 269 gr, en bréfið segir 950 gr.

Í sjálfu sér er allt í lagi að gerð séu mistök við vigtun, ef engin mistök væru nokkurn tíma gerð væri verið að eyða of miklu í gæðaeftirlit. En þegar fyrirtæki svara ekki kvörtunum og gera enga tilraun til að leiðrétta mistök eins og í þessu tilfelli er það ekki ásættanlegt.

Ríkisstyrkt Ker í einkaeigu

Þetta Kermál er afar merkilegt í alla staði.

Nú hefur komið fram að Ferðamálastofa hefur veitt styrki til að bæta aðgengi að Kerinu, en fé sem veitt er í þann úthlutunarsjóð er ætlað til að bæta aðgengi ferðaþjónustufyrirtækja að áhugaverðum stöðum.

Ef hið opinbera er að veita styrki til að bæta aðgengi ferðamanna að stöðum án þess að sett séu skilyrði um aðgengi ferðaþjónustunnar er það alvarleg handvömm af hendi þeirra embættismanna sem ganga frá styrkjunum.

Ég tel grundvallarmun á því hvort almenningi sé heimiluð lögleg för um land og hvort ferðaskrifstofur megi hafa tekjur af því að sýna land í annarra eigu. Því hefði málstaður Kerfélagsins verið allur annar ef styrkurinn hefði verið veittur úr einhverjum náttúruverndarsjóði eða engin styrkur verið veittur.

Þetta leiðir huga manns að þeirri hliðstæðu þversögn sem felst í því að almannafé sé veitt í gegnum rannsóknarsjóði til einkaaðila sem geta svo gert sama almenning að féþúfu í gegnum einkaleyfi sem koma hugsanlega út úr þessum rannsóknum. Meira að segja Bandaríkjamenn hafa komið í veg fyrir slíkt. Ef almenningur hefur einu sinni greitt fyrir eitthvað í gegnum opinbera rannsóknar og þróunarstyrki ætti ekki að vera heimilt að endurrukka hann fyrir hið sama á ný að þróun lokinni.

Það er sama hvaðan gott kemur - eða hvað?

Það er í það minnsta fróðlegt að lesa þennan pistils Stefáns Friðriks um hugmyndir Valgerðar Sverrisdóttur sem eru í svipaða veru og þær hugmyndir sem Sjálfstæðismenn mæra Björn Bjarnason fyrir núna.

"Voru flestir hissa á því að viðskiptaráðherra skrifaði svo illa ígrundaða grein"

Haldið var áfram.

"Svo var merkilegt að sjá kostulegan pistil Valgerðar á vef hennar í gær. Þar lætur hún ritstjóra Morgunblaðsins fá það óþvegið í kjölfar þess að Styrmir Gunnarsson ritstjóri, skrifaði í staksteinum á þá leið að gera verði þá kröfu til ráðherra að þeir hafi lágmarksþekkingu á þeim málaflokki sem þeim sé trúað fyrir."

Eigum við að byrja að rifja upp yfirlýsingar ráðherra núverandi ríkisstjórnar sem hafa sýnt sig að vera í raun kostulegar og illa ígrundaðar og byggðar á lítilli þekkingu?

 

Nú er um tvennt að ræða fyrir Geir

...að skipta krónunni út

...eða Birni

Sjálfstæðisflokkurinn fer varla að líða margar skoðanir á sama málinu eins og þeir gagnrýna samstarfsflokkinn réttilega fyrir.

Evruhugmynd ekki ný

1, 2 og glansbæklingur á kostnað borgarbúa

Fékk þennan líka fína bækling inn um bréfalúguna fyrir helgina, en þar voru kynntar þær framkvæmdir sem til stendur að fara í á grundvelli verkefnisins, 1, 2 og Reykjavík.

Vefurinn 1, 2 og Reykjavík er til hreinnar fyrirmyndar sem tól fyrir okkur borgarbúa að hafa samband við borgina, en hér er því miður verið að kynna gamalt vín á nýjum belgjum og hafa áhugasama borgarbúa sem hafa tekið þátt í verkefninu að háði og spotti.

Ég fæ nefnilega ekki betur séð en að fyrir löngu hafið verið búið að ákveða að fara í megnið af þeim verkefnum sem þarna eru kynnt. Reglubundin viðhaldsverkefni gatna og lóða og svo verkefni sem Umhverfis- og samgönguráð hafði þegar ákveðið að fara í meðan ég sat í því í upphafi kjörtímabilsins í tengslum við Grænu skrefin góðu. Fjölgun ruslabiða, lagfæring og lagning hjólreiðastíga, göngustígagerð, endurnýjun og fjölgun bekkja, vatnshanar og fjölgun flokkunarstöðva fyrir úrgang.

Auðvitað eru einhver verkefni sem koma ekki úr Grænu skrefunum eða eru reglubundin, lögbundin viðhaldsverkefni, minna væri nú, en þau eru sorglega fá og er því greinilegt að hér er meiri auglýsingamennska en raunverulegur vilji til að bregðast við ábendingum borgarbúa um hvað mætti betur fara í borginni.

Það er góð búmennska að nýta hlutina vel, en er ekki full mikið að láta prenta glansbækling fyrir margar milljónir til þess eins að reyna að lappa upp á laskaða ímynd með endurnýttum fyrirætlunum um aðgerðir sem löngu er búið að ákveða að ráðast í?

Orð dagsins...

...á Ólafur Jóhann Ólafsson um REI málið:

"Skynsamt fólk þarf að setjast niður og leysa þessi vandamál"

Því miður verður maður að taka undir með honum í því mati hans að það hafi ekki verið tilfellið hingað til.

Ólafur Jóhann: Tími gífuryrða liðinn

Klára málið strax...

Öll skattheimta á að vera einföld, gagnsæ og eins sanngjörn og hægt er. Hálflausnir eins og þessi bjóða heim svindli og fúski. Réttast er að afnema þessi stimpilgjöld að öllu leiti af strax, sem myndi auka samkeppni á bankamarkaði meira.

Það væri fróðlegt að vita hvað það kosti að fylgjast með því hvort rétt sé að fólk uppfylli þessi skilyrði eða hvort fylgst verði með því yfirhöfuð.

Markaðurinn glæðist lífi

Ríkisstjórnin verður að ákveða sig í efnahagsmálum

Það þýðir ekkert að hanga í fýlu með hendur í skauti. Tími ákvarðana og aðgerða í efnahagsmálum er fyrir löngu kominn og er ríkisstjórnin að kosta okkur almenning stórfé á degi hverjum með aðgerðaleysi sínu, misvísandi yfirlýsingum og ósamlyndi í hverju málinu á fætur öðru.

Stýrivextir eru himinháir og bætist fjármagnskostnaður við hækkanir vegna gengisfalls og hækkun á verði aðfanga. Veikir það samkeppnisstöðuna gagnvart erlendum aðilum, sem þurfa bara að eiga við hækkun á aðföngum. Leiðir það óhjákvæmilega til niðurskurðar á kostnaði, sem á íslensku heitir uppsagnir og þar með atvinnuleysi, eitt mesta böl hvers samfélags.

Grunnurinn að viðsnúningi er að taka stór erlend lán til að styrkja gjaldeyrisvaraforðann. Það er ekki nóg að tala um að ætla að gera það, það minnkar bara trúverðugleikann og virkar í snaröfuga átt ef það er svo ekki gert jafnharðan.

Styrking gjaldeyrisvaraforðans mun styrkja krónuna og minnka þar með verðbólguþrýsting, sem aftur er forsenda lækkunar stýrivaxta.

Seðlabankinn þarf að gefa út að stýrivextir muni lækka um leið og verðbólga fer að mælast eitthvað lægri en hún mælist núna og muni halda áfram að lækka, t.d. með því að gefa út að á meðan vaxtalækkunarferlið vari muni raunstýrivextir vera ákveðin tala, t.d. 1%. Ef stýrivextir eru neikvæðir er hætt við að fjármagnseigendur flýi í stórum stíl með inneignir sínar úr krónunni sem ylli enn frekara falli á gengi hennar, sem ynni á móti lækkun verðbólgunnar, þannig að það þarf að sjálfsögðu að fara með varúð í því ferli.

Maður hlýtur að spyrja sig af hverju sé ekki fyrir löngu búið að gera þetta og getur maður ekki komist að annarri niðurstöðu en að það sé vegna þess að Geir H Haarde, Árni Mathiesen, Davíð Oddsson, Ingibjörg Sólrún Gísladóttir og Björgvin G Sigurðsson geti náð samkomulagi.

Davíð stendur staðfastur með okurstýrivöxtum sínum og ber við trúverðugleika, sem Geir eyðileggur jafnóðum með yfirlýsingum um aðgerðir sem svo er ekki farið í og á eftir fylgir viðskiptaráðherra sem talar niður íslensku krónuna og þar með íslenskt efnahagslíf í hvert sinn sem hann fær tækifæri til þess.

Endurskoðun peningamálastefnunnar er algert forgangsatriði og gagnsæi við stjórn peningamála. Það myndi að sjálfsögðu kosta að skipta þyrfti um í brúnni í Seðlabankanum og til þess virðist Geir ekki hafa kjark til að fara í, meðan að Samfylkingin virðist tilbúin í þá aðgerð.

Skemmst er einnig að minnast þess að Björgvin G Sigurðsson hefur tekið jákvætt í hugmyndir Gylfa Magnússonar, dósents að meiri fagmennsku sé þörf við stjórn Seðlabankans.

En með áframhaldandi aðgerðarleysi ríkisstjórnarinnar virðist hörð lending og atvinnuleysi vera óumflýjanleg.

Framsókn: Seðlabankinn taki erlent lán

Sá á kvölina sem á völina...

Ég er sífellt að sannfærast betur og betur um að í síðustu kosningabaráttu hafi Samfylkingin ekki séð setu í ríkisstjórn sem möguleika. Því hafi verið gefið út ótakmarkað loforðaleyfi til allra frambjóðenda, enda hafi verið talið að ekki þyrfti að standa við neitt, en gott að eiga loforðin að vísa til í stjórnarandstöðu.

Háð þeirra á virkjana- og verndarkort Framsóknar fyrir síðustu kosningar var dæmi um framgöngu þeirra. Nú endar Samfylkingin í ójarðtengingu sinni að ganga lengra en vel grundaðar tillögur Framsóknar gengu út á. Þær gengu nefnilega talsvert langt og voru helstu virkjanasinnum innan Framsóknar ekki að skapi, en þetta var málamiðlunin sem flokkurinn stóð heill að.

Þetta loforðaleyfi nýttu frambjóðendur sér vel, sem og Samfylkingin sjálf og var öllum lofað öllu allsstaðar. Í því ljósi verður áhugavert að sjá hana reyna að koma fram af einhverjum trúverðugleika fyrir næstu kosningar með kosningastefnumál.

Líklegast verður sótt í smiðju íhaldsins og engu lofað.

Reyndar lofaði Sjálfstæðisflokkurinn einu. Stöðugleika. 

Segja Samfylkingu meiri stóriðjusinna en Framsóknarflokkinn

Verðmætum borgarinnar skóflað út um gluggann

Þessi blessaði meirihluti í Reykjavík ætlar að setja Íslandsmet í að sóa verðmætum borgarbúa og forgangsröðun hans er með þvílíkum ólíkindum og svo gersamlega á skjön við þá stefnu sem maður hélt að Sjálfstæðisflokkurinn væri að fylgja að manni fallast hendur.

Keyptir eru hjallar við Laugarveg á ofurverði til að byggja verslunarhúsnæði á, í samkeppni við aðila á frjálsum markaði, á sama tíma og til stendur að selja framtíðarútivistarsvæði borgarbúa í Hvammsvík á hálfvirði, hálfa milljón hektarann meðan að gangverð á "venjulegum" jörðum á Suðurlandsundirlendinu er nær milljóninni. Þá er ekki tekið tillit til þeirra mannvirkja sem á jörðinni eru, þmt golfvöllur. Það verður skemmtilegt eða hitt þó heldur fyrir OR að nýta jarðhitann sem var undanskilinn þegar fyrirtækið á ekki lengur jörðina. Skemmst er að líta til neðri hluta Þjórsár í því sambandi.

Stjórn OR ákvað svo að henda tæpra tveggja milljarða króna undirbúningi Bitruvirkjunnar út um gluggann án þess að hika, þrátt fyrir að alls ekki væri fullreynt um hvort hægt væri að fá leyfi til að virkja.

Nú síðast hefur stefnuleysi og meðvitað eða ómeðvitað svaraleysi í kringum REI gert það að verkum að starfsfólkinu, sem eru helstu verðmæti þess fyrirtækis, er nóg boðið og ætlar að leita á önnur mið. Maður getur ekki annað en borið virðingu fyrir því langlundargeði sem það hefur þó sýnt, en væntanlega mun REI deyja drottni sínum, Sjálfstæðisflokknum, í framhaldinu. Vonandi ráða starfsmennirnir sig til starfa hjá íslenskum fyrirtækjum. Geysir Green og önnur fyrirtæki sem eru að hasla sér völl á þessu sama sviði, klappa saman höndunum yfir því að geta nú nælt sér í starfsfólk á heimsmælikvarða fyrir sinn vöxt.

Sú vænta vegtylla og þeir þúsundkallar í launaauka sem borgarstjórnarflokkur Sjálfstæðisflokksins hefur fengið fyrir að véla Ólaf F til fylgislags við sig er aldeilis að kosta okkur borgarbúa skildinginn, svo ekki sé meira sagt...

Verkefni REI í lausu lofti