Hvað þýðir stunguskóflan í Helguvík?

Mér finnst enn eitt dæmið um dugleysi íslenskra fjölmiðla að hafa ekki skoðað þessa mynd betur, þar sem þingmaður Suðurlands, Samfylkingarmaðurinn Björgvin G Sigurðsson, nú viðskiptaráðherra var meðal þeirra sem tóku fyrstu skóflustunguna að nýju álveri í Helguvík.

Fín framkvæmd og gott að Björgvin skuli styðja hana, þótt ég voni að stjórnvöld tryggi að þessi framkvæmd muni ekki verða í veginum fyrir Húsvíkingum.

Það er eðlilegt að spurt sé hvort hann sé með þátttöku í þessari athöfn að lýsa yfir stuðningi Samfylkingarinnar við framkvæmdina og hvort fylkingin ætli að styðja þær framkvæmdir sem þarf að fara í til að útvega fyrirtækinu orku, eða hvort yfirlýsingar græna netsins sé til marks um stefnu Samfylkingarinnar.

Eða er Björgvin með þessu að lýsa vilja Alþýðubandalagsarms Samfylkingarinnar í andstöðu við kvennalistaarminn og grænanetsarminn?

Við hverju má búast í framhaldinu?

Til þess að þessi starfsemi geti gengið þarf nefnilega orku, og er eðlilegt að spurt sé hvaðan hún eigi að koma.

Ætla fjölmiðlar að láta viðskiptaráðherra komast upp með að svara ekki þeirri spurningu?

Á að láta það duga að segja eins og sagt var um netþjónabúið að orkan fáist af dreifikerfinu?

Mér þykir eðlilegt að ráðherrann sé inntur að því hvort hann hafi skipt um skoðun varðandi virkjun neðri hluta Þjórsár, sem hann lýsti sig mótfallinn í aðdraganda síðustu kosninga, eða hvort hann sé ósammála borgarfulltrúum Samfylkingarinnar sem slógu Bitruvirkjun umsvifalaust af borðinu eftir álit Skipulagsstofnunar. Orðum og gjörðum fylgir ábyrgð og er eðlilegt að menn séu inntir að því hvað menn séu að hugsa þegar þeir taka þátt í fjölmiðladansinum.

Eins er eðlilegt að spurt sé hvort ráðherran ætli að beita sér fyrir því að aflað verði losunarheimilda fyrir frekari iðnaðaruppbyggingu.

Réttur skotmanns birnu og ábúenda á Hrauni

Vonandi verða landeigendur og skotmaður ekki hlunnfarin um sinn hlut í þeim verðmætum sem fólgin eru í dauðum bangsa, en hann er tryggður með einum þeim elstu réttarheimildum sem í gildi eru á Íslandi.

Hér hlýtur réttaryfirfærsla að gilda beint frá hvölum yfir á ísbirni.

Ísbjörninn að Hrauni dauður

Tjónasjóður til verndar "góðum" rándýrum

Refur, örn, fálki og smyrill eru rándýr sem eiga heima í íslenskri náttúru. Þessi dýr valda auðvitað einhverjum búsifjum hjá þeim sem nytja aðrar tegundir, eins og hjá æðarbændum og stöku sinnum hjá fjárbændum.

Þetta ísbjarnarmál og það tjón sem hann er að valda í æðarvarpinu á Hrauni, þykir mér sýna að þörf sé á sjóði til að bæta fyrir það tjón sem þessi dýr valda.

Er það bæði réttlætismál gagnvart þeim sem verða óumbeðið fyrir því tjóni sem dýrin valda en einnig verndarmál, því þá ætti freisting þeirra sem verða fyrir tjóni að verja sig með því að drepa dýrin að vera minni, sé peningalega tjónið bætt.

Ég er ekki sannfærður um að þessi sjóður ætti að vera opinber. Það eru mörg rök, aðallega sveigjanleikarök, sem hníga að því að betra væri að hafa hann utan opinbera kerfisins og ætti hann þá að fjármagnast með frjálsum fjárframlögum. Mink á aftur á móti að reyna að útrýma og það með opinberu fé.

Beðið átekta að Hrauni

Enn ein fylkingin komin fram

Ég er sífellt að sannfærast betur og betur um það að Samfylkingin er ekki stjórnmálaflokkur í hefðbundnum skilningi þess orðs. Þetta er kosningabandalag fylkinga sem í raun er hver sinn einsmálsflokkurinn, ekki ósvipað og Frjálslyndi flokkurinn var í upphafi. Það er margt gott fólk þarna innan um, en í raun er þetta stjórnlaus hópur.

Við erum nú með hinn nýstofnaða Landnema, Kvennalistann, Græna netið, Þjóðvaka, Alþýðubandalagið, Reykjavíkurkratana, Hafnarfjarðarkratana og landsbyggðarkratana úr Alþýðuflokknum sem Samfylkingin virðist sem regnhlíf kenna sig hugmyndafræðilega. Í það minnsta þegar finna á háfleyg orð á tyllidögum.

Fylkingarnar hafa svo hver sína stefnu í raun og því upplifir maður það að Samfylkingin sé sífellt að skipta um skoðun. Líklegast er það ekki rétt. Það eru bara fulltrúar mismunandi fylkinga að tala og virðist fylkingin sem slík bara vera sátt við það. Ef einhver sem ber ábyrgð þarf að taka umdeilda ákvörðun verður einhver fylkingin á móti og hefur það hlutverk að róa þá kjósendur sem eru á móti ákvörðuninni. Þessi vinnubrögð eru líklegast réttlætt undir nafni skoðanafrelsis, en eru í raun óábyrg tækifærismennska, sem á ekkert skylt við ábyrgt stjórnmálastarf.

Þetta með allt öðrum hætti í öðrum flokkum. Þeir finna leiðir til að vinna sig út úr þeim ágreiningi sem kemur upp og koma svo fram með eina stefnu eða aðferð, sem viðkomandi flokkur stendur svo við.

Því er Sjálfstæðisflokkurinn að kynnast í núverandi ríkisstjórnarsamstarfi og ég býst ekki við að gleðin sé mikil á þeim bænum, þótt þeir þori ekki að koma fram undir nafni með þá skoðun sína.

„Viljum gera landnema sýnilegri“

Áhugavert hlutfall í Evrópukosningum endurtekur sig

Það virðist vera að það sé nákvæmlega sama hvaða þjóð í Vestur-Evrópu er spurð í þjóðaratkvæði um eitthvað er varðar samþykktir Evrópusambandsins, alltaf er uþb helmingur með og helmingur á móti.

Það virðist því tilviljun sem ræður því hvorum megin niðurstaðan fellur. Ef eitthvað er að marka tölfræðina þá gæti það verið til marks um að þýðið velji af tilviljun ekki þekkingu.

Ef það er rétt er það þá vegna þess að ESB er einfaldlega orðið of flókið og fjarri kjósendum til að þeir geti tekið upplýsta afstöðu?

Ég veit ekki...

Kosningaþátttakan er í það minnsta vísbending í þá átt.

Óháð því er samt full ástæða til að kanna kosti og galla þess fyrir okkur Íslendinga að ganga þarna inn.

53,4% Íra höfnuðu ESB-samningi

Snilld að geta þakkað sér gott veður

Það er frábært að geta notað hvert tækifæri þegar gott er veður til að minna á grænu skrefin, eitt af því besta sem fyrsti meirihlutinn skildi eftir sig, meirihluti Sjálfstæðis- og Framsóknarflokks, því þau eru afar góð og hefur þeim meirihlutum sem tekið hafa við borið gæfu til að halda áfram á þeirri braut..

Maður getur samt brosað örlítið út í annað þegar maður les fréttatilkynningu dagsins því í henni var allt að því verið að þakka grænu skrefunum góða veðrið.

Mikill er máttur þeirra greinilega....

Sumarstemning í Pósthússtræti

Hlandið kólnar... aftur

Fyrstu raunverulegu merki þess að ríkisstjórnin væri í einhverjum tengslum við raunveruleikann í efnahagslífinu birtust 28. mars þegar forsætisráðherra gaf yfirlýsingu á ársfundi Seðlabankans um að styrkja þyrfti bankann og hefja vinnu í að endurskoða peningamálastefnuna, með aðkomu vísustu manna, innlendra og erlendra. Fram að því höfðu ráðherrar básúnað hvað þeir fylgdust vel með. Komið hefur í ljós að það hefur verið það eina sem þeir hafa gert, ekkert hefur verið undirbúið og menn töluðu í kross, sem minnkaði enn tiltrú á markaðnum, með tilheyrandi tjóni fyrir efnahagslífið. Brást markaðurinn ágætlega við þeim tíðindum og hlýnaði, en þegar í ljós kom að ekkert átti að gera, féll allt í sama farið og krónan með. Endurskoðunarnefndin hefur enn ekki verið skipuð, hvað þá meira.

Næstu lífsmörk voru 16. maí þegar Seðlabankinn gerði tímabundna gjaldmiðilsskiptasamninga við þrjá norræna seðlabanka. Var það ágætt svo langt sem það náði, ekkert fylgdi eftir og nýtti ríkisstjórnin ekki það til að láta hné fylgja kviði og allt kólnaði aftur.

Síðustu lífsmörk ríkisstjórnarinnar voru svo undir lok þings, þegar heimild til 500 milljarða lántöku var veitt. Markaðurinn brást vel við en aftur kólnaði, þegar í ljós kom að ekkert fylgdi í kjölfarið. Engin lántaka eða neitt.

Ekkert hefur hins vegar verið gert og þau jákvæðu áhrif sem hvert og eitt af þessum skrefum hefur haft hefur ekki verið nýtt og því stendur ríkisstjórnin nú með ískalt hland í skónum, ráðalaus. Hún reynir að bera sig vel og segir að þetta hafi sparað henni pening í formi vaxta, en er ekkert að spá í að umbjóðendur hennar, almenningur borgar brúsann með himinháum vöxtum og hríðfallandi gengi.

Ef hlustað hefði nú verið á viðvaranir Framsóknar, sem Seðlabankinn hefur tekið undir að öllu leiti og fleiri í haust og aðgerðir undirbúnar og kynntar af myndugleik, þannig að hvert skrefið fylgi því næsta og styrki það.

Það er eins og ríkisstjórnin vilji stöðva hjól efnahagslífsins og ná fram atvinnuleysi til að minnka kaupmátt, atvinnurekendum til hagsbóta og auka samkennd launþega, sem Samfylkingin heldur líklegast að muni gagnast henni. En þá þarf hún að fara að tala máli þeirra, sem hún hefur ekki gert.

Himinháir vextir gagnast bara þeim sem eiga peninga, en ekki þeim sem skulda. Það er kannski rétt að horfa á aðgerðir og aðgerðaleysi manna í því ljósi.

Háir stýrivextir farnir að bíta

Íhaldið hræðist nýjan formann SUF

Það er greinilegt að Sjálfstæðisflokkurinn sér ógn í nýjum formanni Sambands ungra framsóknarmanna, Bryndísi Gunnlaugsdóttur, sem kjörin var á þingi sambandsins um helgina.

Í dálkinum klippt og skorið í miðopnu 24 stunda er beitt bókstaflegum moldarburði til að ata hana og spyrða við einhverja arma innan Framsóknar og henni stillt upp sem andstæðingi Björns Inga Hrafnssonar og hún sett í lið með Guðna formanni. Allir Framsóknarmenn eru í liði með Guðna formanni, einnig Björn Ingi.

Ég veit ekki betur en að þessi glæsilegi lögfræðingur hafi sjálfstæðar skoðanir sem eru á engan hátt í liði með neinum í þeim skilningi sem íhaldið þekkir best innan eigin vébanda og vill greinilega að sé innan annara flokka. Hennar skrif bera vitni um það. Til dæmis veit ég ekki betur en að Bryndís hafi afar svipaðar skoðanir og Björn Ingi í evrópumálum, sem hefur verið helsta ágreiningsefnið innan Framsóknar undanfarin ár, sem Guðni hefur nú sett í afar farsælan farveg og losað flokkinn undan þeirri skoðanakúgun sem ástunduð er hjá íhaldinu og krötum gagnvart þeirri umræðu.

Er verið að leita að sökinni á vitlausum stað?

Að jafngildi 3.500 milljarða króna fari út úr hagkerfi, auk annars stríðskostnaðar USA í Írak, sem samkvæmt þessari síðu er kominn yfir 40.000 milljarða hlýtur að hafa ofboðsleg áhrif á hagkerfi dollarsins.

Getur verið að þetta útstreymi fjármagns, hafi meira að segja um ástand fjármála heimsins en undirmálslánin í Bandaríkjunum og viðskiptahallinn við Kína og verið sé að reyna að koma sökinni fyrir til að fela áhrif Íraksstríðsins á bandarískt efnahagslíf?

Spyr sá sem ekki veit.

3500 milljarðar króna horfnir í Írak

Ríkisstjórnin tekur ekki mark á Mannréttindanefnd SÞ

Þetta svar við áliti mannréttindanefndar SÞ er undarleg lesning.

Fyrir það fyrsta er fallinn úrskurður, álit mannréttindanefndar SÞ. Ísland greip til varna gagnvart kærunni og niðurstaða fékkst. Þess vegna er hlálegt að sjá viðbrögð þar sem I. hlutinn eru nýjar og endurteknar varnir Íslands í málinu, söguskýringar og útskýringar. Slíkt á heima í málflutningnum sjálfum, ekki í viðbrögðum við niðurstöðu hans.

"Þessi viðbrögð eru hér með kynnt mannréttindanefndinni og er vænst viðbragða frá henni við framangreindu og hvort nóg sé að gert."

Þessi lokaorð viðbragðanna eru ekkert annað en yfirlýsing um að ríkisstjórnin taki ekki mark á álitinu um leið og ríkisstjórnin viðurkennir að hafa ekki varið sinn málstað með nægjanlegum hætti. Heldur ríkisstjórnin að mannréttindanefndin segi "sorrý, við misskildum þetta aðeins og ætlum að breyta álitinu"!!!

Það er reyndar alveg í samræmi við þá sýn sem ráðherrar ríkisstjórnarinnar hafa á íslenskum dómstólum, og birtist nú síðast í Baugsmálinu.

Í öðru lagi er því hafnað að greiddar verði bætur. Álit mannréttindanefndarinnar er sem sagt virt að vettugi.

Í þriðja lagi þá er sagt að

"...efnt verði til allsherjarskoðunar á íslenska fiskveiðistjórnunarkerfinu í náinni framtíð með breytingar í huga þannig að komið verði til móts við kröfur mannréttindanefndar Sþ, eftir því sem unnt er."

...eftir því sem unnt er!

Engar tímasetningar, engin aðferðafræði, engin markmið. Það er alveg greinilegt að ríkisstjórnin treystir sér ekki til að fara í þá vinnu sem nauðsynleg er til að bregðast við áliti mannréttindanefndarinnar, til þess er líklegast engin eining milli stjórnarflokkanna.

Þetta mál er og í kolvitlausum farvegi. Fyrst ríkisstjórnin náði ekki samstöðu um lagabreytingar, hefði sjávarútvegsráðherra átt að flytja Alþingi skýrslu um álitið fyrir þingfrestun, þar sem einmitt hefði átt að fara yfir þær varnir sem hafðar voru uppi og leggja svo í framhaldinu fram þingsályktunartillögu þar sem verklag við endurskoðun fiskveiðstjórnunarkerfisins væri fest niður, skilgreindir þeir aðilar sem að því starfi ættu að koma og settir tímafrestir niðurstaðna. Þess í stað fer fram umræða utan dagskrár. Ekkert formlegt, bara kjaftasnakk. Ríkisstjórnin virðir þannig löggjafarvaldið og þingræðið að vettugi. Ekki í fyrsta skipti.

Þetta svar er hins vegar bara loft, með smá svifryki og Íslandi til skammar.

Svar sent til mannréttindanefndar SÞ