Spuni íhaldsins heldur áfram

Í gær var sú frétt sett í loftið að íhaldið væri reiðubúið að starfa með Framsókn, í þeirri von að fram kæmi yfirlýsing um samstarfsvilja frá Óskari Bergssyni, sem bætti svo aftur samningsstöðuna gagnvart Ólafi F.

Sú yfirlýsing kom ekki, svo hún er bara búin til í gegnum ónafngreinda sjálfstæðismenn og sett í loftið.

Ólafur F sér jú rautt þegar minnst er á Framsókn og hefur kennt flokknum um flest það sem aflaga hefur farið í borginni að hans mati og veist að æru okkar framsóknarmanna án þess að færa fyrir því nein rök, þótt hann hafi beðinn skriflega um svör. Líklegast telur Ólafur F sig yfir það hafinn að svara borgarbúum og fylgja stjórnsýslulögum.

Nú verður fróðlegt að sjá hvort þessi leikur íhaldsins hafi einhver áhrif á Ólaf F, sem á sína pólitísku framtíð jú undir því að fá að sitja áfram sem borgarstjóri, ef hann ætlar ekki að sækja um inngöngu í Sjálfstæðisflokkinn og vonast eftir uppstillingu fyrir næstu kosningar.

Á meðan situr borgarstjóri í boði Sjálfstæðisflokksins

Frumkvæði frá Framsókn?

Möguleikar íhaldsins í borginni

Á forsíðu Fréttablaðsins í dag heldur spuni velvildarmanna íhaldsins í borginni áfram um meintar viðræður íhaldsins og Framsóknar. Er þetta tilraun þeirra til að hjálpa íhaldinu við að tjónka við Ólaf F, en er um leið opinberun á algeru skipbroti borgarstjórnarflokksins. Sjónvarpið tekur einnig þátt, sló málinu upp sem fyrstu frétt í gærkvöldi en það vakti athygli mína að fréttastofa útvarpsins tók málið ekki upp og birtist það heldur ekki á textavarpinu. Heimildirnar hafa líklegast ekki verið taldar nægjanlega traustar á þeim bænum. Morgunblaðið virðist halda sig við að lýsa ástandi og þeirri staðreynd að auðvitað vilja sjálfstæðismenn breytingar. Það sér hver maður að þetta gengur ekki svona.

Tjarnarkvartettinn verður ekki endurreistur nema Ólafur F segi af sér setu í borgarstjórn, þannig að svo lengi sem hann segir ekki af sér er meirihluti án þátttöku Sjálfstæðisflokksins ómögulegur, sem gefur flokknum eftirfarandi möguleika:

1. Hanna Birna taki við í mars. Sjálfstæðismenn verða að vona það besta og þurfa að gefa eftir i hinum og þessum málum eftir duttlungum Ólafs F, sem hefur meiri tíma til að sinna sínum hugðarefnum, ótruflaður af daglegum reksti borgarinnar, en reyndar án sinna aðstoðarmanna. Þetta er þó háð samþykki Ólafs F, sem hefur jú krafist að fá að sitja sem borgarstjóri áfram.
2. Óbreytt staða, gefa eftir gagnvart Ólafi F og leyfa honum vera borgarstjóra áfram og þurfa að vinna með sífellt fleiri sérlegum ráðgjöfum borgarstjóra í hinum og þessum málum, sem fá að vera í ráðhúsinu meðan þeim er treyst, en það traust er jú hverfult. Flugeldasýning síðasta árs kjörtímabilsins myndi þurfa að deilast milli Sjálfstæðisflokksins og Ólafs F og trufla það ímyndarplan íhaldsins sem núverandi samningur byggir á og eykur líkur á því að Ólafur F nái að kroppa fylgi af íhaldinu.
3. Bjóða Ólafi F í Sjálfstæðisflokkinn og framlengja með því pólitískt líf hans, með loforði um öruggt sæti í næstu kosningum, en um leið minni áhrif, sérstaklega aðstoðarmanna hans. Þannig yrði prófkjör slegið út af borðinu. Það þarf þó að hljóta náð fyrir augum Sjálfstæðisfélaganna í Reykjavík, en háværar raddir um breytingar í borgarstjórnarliði flokksins er í leiðinni krafa um prófkjör. Þeir sem gengið hafa í Sjálfstæðisflokkinn undanfarið og farið í prófkjör í kjölfarið hafa ekki riðið feitum hesti frá því, svo uppstilling er forsenda fyrir því að Ólafur F geti samþykkt að ganga í Sjálfstæðisflokkinn. Þessi möguleiki innifelur reyndar einnig að Ólafur gæti verið borgarstjóri áfram, en þá án sérlegu aðstoðarmannanna, en í staðin yrðu Valhellingar settir í ráðgjafahlutverkin til öryggis.
4. Slíta meirihlutasamstarfinu og leita hófanna við aðra flokka. Þeir flokkar hafa reyndar bundist fastmælum um að ganga ekki til samstarfs við íhaldið og mér vitanlega er það samkomulag enn í gildi. Ef svo er ekki, er staðan samt sem áður erfið fyrir íhaldið.
   1. Samfylkingin er á miklu flugi í skoðanakönnunum og sér fram á hreinan meirihluta á næsta kjörtímabili og vill ekki gera neitt til að breyta þeirri stöðu og vilja alls ekki fá neina bláa slikju á sig. Nóg reynir örugglega á í ríkisstjórnarsamstarfinu. VG og B gerðu Dag B Eggertsson að stórstjörnu. Hann varð borgastjóri og andlit 100 daga meirihlutans og er í krafti þess að njóta meira og minna alls þess óánægju- og mótmælafylgis sem hefur farið af Sjálfstæðisflokknum. Dagur fær að njóta mikils friðar í allri umfjöllun og þarf afar lítið að svara fyrir sín mál og gjörðir sem borgarstjóra, sem sýnir kannski og sannar í hvers konar ofurtjóni núverandi meirihluti og íhaldið er í. Nema að íhaldið sé að geyma sér árásir á hann til síðasta árs kjörtímabilsins og ætli að taka hann með trukki þá.
   2. Framsókn. Vegna innri átaka í Sjálfstæðisflokknum var borgarstjórnarflokkur hans óstarfhæfur og í REI málinu sprakk fyrsti meirihlutinn. Mörg briglsyrði féllu í garð Framsóknar í þeirri ótrúlegu geðshræringu og ójafvægi sem borgarfulltrúar Sjálfstæðisflokksins voru í eftir fyrstu meirihlutaslitin. Orð sem Sjálfstæðisflokkurinn þarf að kyngja áður en endurnýjað samstarf kemur yfir höfuð til greina og ljóst að samningsstaða íhaldsins er því síður er svo sterk, fáist Framsókn yfirhöfuð að samningaborðinu. Reyndar er búið að skipta um fólk í brúnni á báðum stöðum, en eftir sem áður situr framganga Sjálfstæðisflokksins í mörgum framsóknarmanninum.
   3. Vinstri Græn og Sjálfstæðisflokkurinn, draumastjórn fyrrverandi ritstjóra Morgunblaðsins, er tölfræðilegur kostur. Það er meira vafamál hvort hann sé málefnalegur kostur. Í landsmálunum eru þessir flokkar íhaldsflokkar og eiga mun meira sameiginlegt, en í vali á rekstrarlausnum, eins og sveitarstjórnarmálin snúast meira og minna um, standa VG og D andspænis hver öðrum og er erfitt að sjá þá ná málamiðlunum sem grasrót VG samþykkir til lengdar. Það er jú ekki á vísan að róa með VG grasrótina. Hún er hverful og skiptir hiklaust um skoðun, eins og hún gerði með Þórólf Árnason, þegar hún samþykkti hann inn í upphafi, vitandi af olíusamráðsmálinu, en dró það svo til baka þegar málið komst í hámæli, og rak þar með einn stærsta naglann í kistu R-listans.

Íhaldinu er svo sannarlega vandi á höndum og dýið sem það kom sér sjálft í virðist óendanlega djúpt og möguleikarnir ekki auðveldir. Hvaða leið það velur er óvíst og maður óttast að hagur borgarbúa sé ekki í forgangi í því vali.

Vilja breytingar á meirihlutasamstarfinu