Tveir valkostir í Icesave

Mér sýnast vera tveir valkostir fyrir Alþingi í Icesave-málum

Að neita ríkisábyrgð og endursemja, eða að samþykkja ríkisábyrgð og endursemja.

- enda virðast forsendur samkomulagsins þegar vera brostnar.

Leynd ekki aflétt í dag

Athugasemdir

[G. Valdimar Valdemarsson, 13.7.2009 kl. 13:46]

Þú samþykkir ekki samning sem þú ætlar ekki, og getur ekki staðið við.

Það er bara ein leið, að fella samningin og semja aftur.  Þá leið má hins vegar útfæra á ýmsa vegu en eðlilegast væri að Alþingi setti skýran ramma um hvað telst ásættanlegur samningur.  Síðan verði skipuð samninganefnd sem allir aðilar treysti og sem vinnur í nánu samráði við Alþingi.  Þannig á að vera hægt að skapa pólitíska samstöðu um niðurstöðu nýrrar samningalotu.

[Marinó G. Njálsson, 13.7.2009 kl. 14:52]

Því miður, Gestur, Icesave er slæmt, en ekki stærsta vandamálið.  Það er miklu, miklu stærra vandamál í formi erlendra skulda þjóðarbúsins og eru þó skuldir gömlu bankanna undanþegnar.

[Gestur Guðjónsson, 14.7.2009 kl. 00:22]

Valdi - spurningin er hvaða áhrif það hefur að veita ekki ábyrgðina - ekki gagnvart bretum og hollendingum, heldur Norðurlandaþjóðunum.

Marinó - rétt - því miður

[Einar Björn Bjarnason, 14.7.2009 kl. 13:10]

Við skuldum, of mikið, til að ráða við Iceave, ofan á aðrar skuldir!

Samkvæmt nýjasta hefti peningamála, eru samanlagðar skuldir innlendra aðila og hins opinbera, 3.100 milljarðar króna, sem samsvarar 2,2 VLF (vergum landsframleiðslum).

Ef, ég miða við útreikninga Gylfa Magnússonar, sem gerir ráð fyrir að greiðslubyrði af einungis 415 milljörðum jafngildi - góð spá 4,1% af útflutningstekjum - eða - vond spá 6,9% af útflutningstekjum, sem jafngildir þörf fyrir samsvarandi afgang af gjaldeyrisjöfnuði Íslands; þá eru samsvarandi útreikningar fyrir 3.100 milljarða, - góð spá 31,5% útflutningstekna - en - vond spá 51,75% útflutningstekna.

Ef Icesave er tekið út, þá er skuldin 2.700 milljarðar, samt. Þá verður sami útreikningur - góð spá 26,65% útflutningstekna - en - vond spá 44,85% útflutningsekna.

Mér lýst alls ekki á hugmyndir, að fórna gjaldeyrisvarasjóðnum, því hugsanlega sé það hægt, né erlendum eignum Lífeyrissjóðanna, sem standa undir öldruðum hér á landi, sama hvað á gengur - svo fremi að þær eignir fá að vera í friði. Að mínum dómi, eiga þær eignir að vera algerlega heilagar.

En, ef þ.e. rétt, að til séu seljanlegar erlendar eignir í eigu þrotabúa gömlu bankanna, upp á 500 milljarða króna, þá má hugsanlega lækka upphæðina um þá  500 milljarða, í 2.200 milljarða - liðleg 1,5 landsframleiðsla. Þá verður sami útreikningur - góð spá 21,73% útflutningstekna - en - vond spá 36,67% útflutningsekna.

Það er alveg sama, hverni ég sný málinu - til og frá. Alltaf, kemur fram þörf fyrir afgang af útflutningstekjum, sem mjög erfitt verður að kalla fram. Þörfin fyrir afgang af útflutningstekjum, er langt yfir því, sem hann nokkru sinni hefur verið, á lýðveldistímanum.

Við erum hér að tala um stærðir, sem ekki verður með nokkru móti náð fram, nema með mjög drakonískum aðgerðum, eins og t.d. algeru innflutningsbanni, en síðan undantekningum í gegnum leyfakerfi, sbr. 'Haftakerfið' sáluga. Slíkt bann, gæti þurft að vera við lýði í rúman áratug, hið minnsta.

Það er því, verið að fara með þjóðina, marga áratugi aftur í tímann, hvað innflutningsverslun og aðgengi að, erlendum varningi, varðar. Athugið, að þá er ég að miða við betri spárnar. Ef, miðað er við þær verri, þá yrðu slíkar drakonískar aðgerðir að vera alveg á ystu þolmörkum þess mögulega, í reynd er ég ekki viss að þá myndu slíkar aðgerðir duga til.

Það sem við Íslendingar, stöndum grammi fyrir er val á framtíð. Ef við reynum, að standa við núverandi skuldbindingar, þá er það ávísun á langvarandi stöðnun, og fólksflótta á skala sem ekki hefur sést, sem hlutfall af fólksfjölda, síðan milli 1875 og 1890.

Ég held, að ég hafi sett hlutina fram, með nægilega skýrum hætti.