Slæmt að Alþingismönnum sé ekki treystandi

Ríkisstjórnin er í erfiðri stöðu.

Hún hefur gert samning fyrir sitt leiti sem stjórn IMF á eftir að samþykkja og áður en það er gert má Alþingi ekki fjalla um efni hans né fá að sjá hann.

Þannig mun Alþingi meira og minna standa frammi fyrir orðnum hlut, sem í besta falli á mörkum þess að vera brot á Stjórnarskránni, ef eitthvað í samningnum krefst lagabreytingar eða annarar afgreiðslu Alþingis.

Auðvitað getur Alþingi hafnað samningnum, en það gerir náttúrulega ekki nokkur heilvita maður, sama hversu erfitt væri að kyngja einhverjum hlutum hans.

Ef á Alþingi sæti fólk sem héldi trúnað gætu menn fjallað um samninginn og afgreitt hann af hálfu Alþingis strax, í samræmi við þingsköp Alþingis:

"69. gr. Þingfundir skulu haldnir í heyranda hljóði. Þó getur forseti lagt til eða þingmaður óskað þess að öllum utanþingsmönnum sé vísað á braut og sker þá þingið úr því hvort svo skuli gert og umræður fara fram í heyranda hljóði eða fyrir luktum dyrum, sbr. 57. gr. stjórnarskrárinnar."

Það er sorgleg staðreynd og þungur áfellisdómur yfir þingmönnum okkar þjóðar að mönnum skuli ekki detta í hug að nýta sér þetta ákvæði, til að lögmæti gerningsins væri hafinn yfir allan vafa.

Óbarinn seðlabankastjóri

VG, stjórnarskráin og lýðskrum

Ekki að ég hafi neina samúð með þeim sem hafa sett okkur í þá stöðu sem við erum komin í, þeim ber siðferðileg skylda til að koma að enduruppbyggingu landsins.

En í hömlulausu lýðskrumi og vinsældakapphlaupi er eins og þingmenn VG hafi ekki hugmynd um hvað þeir gerðu þegar þeir sóru eið að stjórnarskrá lýðveldisins Íslands:

"72. gr. Eignarrétturinn er friðhelgur. Engan má skylda til að láta af hendi eign sína nema almenningsþörf krefji. Þarf til þess lagafyrirmæli og komi fullt verð fyrir."

Það er illa farið með almannafé að láta starfsmenn Alþingis eyða sínum tíma í að segja mönnum það sem þeir ættu að vita.

Sérstaklega núna þegar nóg er að gera hjá yfirstjórn ríkisins og gæta þarf fyllsta aðhalds á öllum sviðum.

Það liggur við að maður fari að setja þingmenn VG í flokk með Össuri Skarphéðinssyni sem hélt því fram í ræðustóli í gær að það hefði verið Seðlabanki Íslands sem hefði tekið ákvörðunina um stýrivaxtahækkunina, þótt hið rétta í málinu hefði verið hans eigin ríkisstjórn sem gerði samkomulag við IMF um það.

En ég geri þeim það ekki.

Erfitt að kyrrsetja eignir

Hlutina í réttri röð

Það virðist vera að gerast að formaður Samfylkingarinnar sé að átta sig á því að hún situr í ríkisstjórn, en sé ekki í stjórnarandstöðu, eins og maður hefur því miður upplifað undanfarið, í örvæntingarfullri tilraun Samfylkingarinnar til að hlaupast undan ábyrgð.

Hún er á réttum stað að ræða um breytingar á stjórnarsáttmála. Í ræðustól Alþingis. Fyrr en búið er að breyta honum eiga ráðherrar ekki að tala með öðrum hætti, meðan þeir eru að tala sem ráðherrar.

Það er að gera hlutina í réttri röð

Varðandi gengi krónunnar, er vonandi að ríkisstjórnin leiti hófanna við Evrópubankann um að ná samkomulagi um tímabundið fastgengi, eins og við lögðum til þessari grein, sem birtist í Fréttablaðinu.

---

Til að því sé til haga haldið og í ljósi þeirrar umræðu sem er í gangi í samfélaginu núna, hef ég djúpa sannfæringu fyrir því að Geir H Haarde hafi tekið sínar ákvarðanir af fullum heilindum og trúnaði við   hagsmuni íslensku þjóðarinnar, þótt hann hafi brugðist í aðdraganda hrunsins, eins og svo margir. Þar geta Framsóknarmenn ekki skotið sér undan, en heldur ekki Samfylkingin, því hennar gagnrýni á viðskiptaráðherra í síðustu ríkisstjórn var helst í þá átt að sjálfstæði eftirlitsstofnanna væri ekki nægt. Björgvin virðist hins vegar hafa gleymt því öllu þegar hann settist í stól hennar, t.d. með því að hlutast til um málefni FME gagnvart bretum og taka þátt í fundum með þeim.

Vill endurskoða ESB og Seðlabanka

Mótvægisaðgerðir stýrivaxtahækkunar takk

Það er nauðsynlegt að hafa jákvæða raunstýrivexti til að halda peningum í landinu.

Á hinn bóginn gerir það fyrirtækjum innmögulegt að starfa, ef fjármagn fæst ekki á viðunandi kjörum.

Þess vegna verður ríkisstjórnin að fara í mótvægisaðgerðir til að koma til móts við atvinnulífið vegna þessarar stýrivaxtahækkunar.

Atvinnulífið verður að hafa aðgengi að lánsfé á einhverjum skynsamlegum kjörum til að uppsagnir verði ekki enn yfirgengilegri um þessi og næstu mánaðarmót og fjöldagjaldþrotum í kjölfarið.

Hvaða leið er best að fara veit ég ekki, en aðgengi að fjármagni verður að tryggja.

Hugsanlega væri möguleiki að Seðlabankinn, í gegnum viðskiptabankana, biði fyrirtækjum lán að ákveðinni upphæð á hvern starfsmann á hagstæðum kjörum til 3ja til sex mánaða, allt eftir því hvað menn meta að gjaldeyrisstartið taki langan tíma. Það lán kæmi fremst í veðröðina og fengi stöðu launaskuldar ef fyrirtækið færi í þrot. Á þann hátt þyrftu fyrirtækin ekki að leggja fram eins trygg veð en heldur ekki að segja eins mörgum upp og hagkerfið væri fyrr að ná sér.

Aðrar tillögur eru vel þegnar, en þetta gengur ekki svona.

Óhjákvæmilegt að hækka stýrivexti

Hefur ríkisstjórnin meirihluta á Alþingi?

Eins og Samfylkingin talar á Alþingi og utan þess, lætur hún eins og hún styði ekki og sé á móti meira og minna öllu því sem ráðherrar hennar og Sjálfstæðisflokksins þurfa að taka ákvarðanir um.

Í þingbundnu lýðræðisríki eins og Íslandi, sitja ráðherrar svo lengi sem Alþingi samþykkir ekki vantraust á þá.

Ég skora á stjórnarandstöðuna að lýsa vantrausti á alla ráðherra ríkisstjórnarinnar og kanna hvort eitthvað minnsta innihald sé í belgingi Samfylkingarinnar.

Ef þau meina eitthvað með orðum sínum, t.d. gagnrýni á Davíð Oddsson, sem forsætisráðherra hefur vald til að ráða og reka, hljóta Samfylkingarþingmenn að samþykkja vantraust á þann mann sem heldur verndarhendi yfir honum.

Ef ekki eiga þau að hætta þessum málflutningi og skammast sín.

Ekki benda á mig

Drengir góðir

Ég starfaði um tíma að útgerð skips sem skráð var í Færeyjum. Í gegnum þau samskipti komst ég að því að Færeyingar eru drengir góðir, vilja hafa hlutina á hreinu og standa við það sem þeir segja.

Hugur þeirra til okkar er og mikill og góður.

Það sannast enn og aftur nú, þegar við lendum í þeim sömu vandamálum og þeir lentu í þegar þeirra bankakerfi hrundi.

Hafið mikla þökk fyrir.

Vonandi mun þetta hrun kenna okkur lexíu hvað varðar orðheldni og drengskap í viðskiptum. Þá þarf ekki neinu að kvíða.

Mikill drengskapur Færeyinga

Össur í spretthlaupi undan ábyrgð

Dagskipun Samfylkingarinnar er að kenna Davíð Oddssyni um allt það neikvæða við hrunið, að persónugera allt í honum til að henni verði ekki kennt um neitt.

Það gerir Samfylkingin, þótt Icesave-dæmið hafi allt farið fram á valdatíma hennar í viðskiptaráðuneytinu og Samfylkingin hafi ekki lagt fram neinar breytingar á regluverki fjármálalífsins nú þegar kjörtímabilið er að verða hálfnað.

Nú hikar Össur Skarphéðinsson ekki við að ljúga blákalt á Alþingi, nema hann sé gersamlega óvita um þá samninga sem sú ríkisstjórn sem hann situr sjálfur í hefur gert, þegar hann sagði á Alþingi í dag:

"Seðlabankinn tekur þessa ákvörðun."

og í seinna andsvari

"Það er einfaldlega þannig að Seðlabankinn tekur þessa ákvörðun."

Seðlabankinn sagði þvert á móti við kynningu á stýrivaxtahækkuninni:

"Í liðinni viku gerði ríkisstjórnin samkomulag við sendinefnd Alþjóðagjaldeyrissjóðsins. Í samkomulaginu, sem lagt verður fyrir framkvæmdastjórn hans til staðfestingar á næstu dögum, felst m.a. að Seðlabankinn skuli þá hafa hækkað stýrivexti í 18% sem nú hefur verið gert."

Þetta staðfesti forsætisráðherra einnig í dag.

Það er lágmarkskrafa að menn segi satt og kannist við eigin ábyrgð. Það verður Samfylkingin að gera. Nú er ekki tími skoðanakannanapólitíkur. Menn verða að láta verkin tala og koma fram af heilindum.

Alþingi niðurlægt af ráðherra

Stýrivaxtahækkun er tvíbent sverð

Einhversstaðar las ég að raungengi krónu væri mælikvarði á það verðmæti þess samfélags sem lægi á bakvið. Verðmætið er að megninu til afleiðing af þeirri framleiðslu sem verður til í viðkomandi hagkerfi. Þeim tekjum sem verða til í hagkerfinu.

Í rauninni sama og gengi hlutabréfa fyrirtækja ræðst af því hversu mikils arðs það má vænta af rekstrinum, ekki þeirrar fjárfestingar sem liggur í raun að baki rekstrinum.

Þess vegna er hættulegt að vera með háa stýrivexti, því það dregur úr framleiðslu og lækkar þar með gengið.

Á hinn bóginn verða stýrivextir að vera hærri en verðbólgan, því enginn vill eiga krónur sem rýrna sífellt að verðgildi. Það myndi þar með lækka gengið.

Þess vegna verður að halda stýrivöxtum eins lágum og hægt er, án þess að þeir verði neikvæðir.

Því verður ríkisstjórnin og Seðlabankinn að gefa það út að þeir ætli sér að halda raunstýrivöxtum föstum, t.d. 2-3%.

Þannig væri það hagur þeirra sem ákveða kostnað, fyrirtæki og opinberir aðilar, að verðbólgan verði sem lægst, því það lækkaði stýrivexti og góður spírall myndaðist.

Meðan þessi þróun væri að komast í gang, verður að tryggja greiðsluflæði innanlands, með því að losa um peningamarkaðssjóði og veita fyrirtækjum aðgang að lánsfé, þá líklegast með prentun seðla, en það verður að gera með varúð til að það valdi ekki meiri verðbólgu en ella. Þar reyndi á ábyrgð verðákvarðandi aðila.

Það væri hin nýja þjóðarsátt.

Hækkun stýrivaxta mun ekki virka

Ábyrgð...

Mér finnst undarlegt að Björgólfur Thor skuli kenna Seðlabankanum og íslenskum stjórnvöldum um fall Icesave.

Ég hélt að það væru stjórnendur og eigendur fyrirtækja sem bæru fyrst og fremst ábyrgð á þeim og það ætti einnig við um banka.

Í því fólst jú einkavæðingin.

Í Kompásviðtalinu komst hann alveg hjá því að svara því af hverju hann hefði ekki lagt fram það fé sjálfur sem bresk yfirvöld kröfðust. Eins komst hann hjá því að svara því, fyrst þessi veð voru svona góð, af hverju bresk yfirvöld hafi ekki tekið þau góð og gild.

Hvað stjórnvöld gera svo þegar fyrirtækin eru komin í þrot og hversu gáfulega þau hafi hagað sér með þau er svo annað mál.

En ábyrgðin liggur fyrst og fremst hjá eigendum og stjórnendum fyrirtækjanna sjálfra.

Misráðin ákvörðun sem endaði með skelfingu

Er ríkisstjórnin sprungin?

Ísland er lýðveldi með þingbundinni stjórn. Í því felst að framkvæmdavaldinu ber að framfylgja þeirri stefnu sem löggjafarvaldið, Alþingi, setur henni.

Sú stefna er sett fram í stjórnarsáttmála, sem stjórnmálaflokkar, tveir eða fleiri, gera með sér og þingflokkar og viðkomandi trúnaðarstofnanir innan stjórnmálaflokkana samþykkja.

Sá samningur er bindandi, því ráðherrar sitja í trausti þess að ekki sé samþykkt á þá vantraust og er stuðningur samstarfsflokka gegn vantraustsyfirlýsingu grundvallaður á þeim samningi.

Nú lýsir einn ráðherra í ríkisstjórn Íslands, þar sem hann kemur fram sem ráðherra, að Ísland eigi að sækja um aðild að ESB. Ekki að ég sé ósammála honum, en ráðherra getur talað þannig heima hjá sér og einnig sem þingmaður á Alþingi, með vísan í stjórnarskrá, en þegar ráðherra kemur fram sem ráðherra er hann bundinn af þeim stjórnarsáttmála sem sú ríkisstjórn sem hann situr í er mynduð um.

Það að Björgvin G Sigurðsson tali með þessum hætti er því vantraustsyfirlýsing við þá ríkisstjórn sem hann situr sjálfur í og ber honum þar með að segja af sér ráðherradómi.

Nema ríkisstjórnin sé í raun sprungin, en beðið sé með andlátstilkynninguna, sem ég held reyndar að hafi verið lýðnum ljóst um nokkurn tíma að sé tilfellið, því Samfylkingin notar hvert tækifæri til að hlaupast undan ábyrgð, tala gegn ráðherrum Sjálfstæðisflokksins og öllum þeim stjórnarathöfnum sem hugsanlega geta skapað óvinsældir.

Sá stjórnmálalegi óstöðugleiki sem þessi framkoma Samfylkingarinnar gagnvart samstarfsflokknum og þjóðinni allri skapar er það síðasta sem við þurfum nú.

Girðið ykkur í brók, snúið bökum saman og vinnið ykkur út úr verkefnunum.

Uppgjörið kemur svo seinna.

Ísland endurskoði ESB-afstöðu