Hrós dagsins...

Fá þeir Björgvin G Sigurðsson viðskiptaráðherra fyrir að tryggja framtíð flutningsjöfnunarsjóðs eldsneytis, um sinn amk, og stuðla þannig að jafnari lífskjörum um landið og Birkir Jón Jónsson fyrir að ýta við Björgvini þannig að hann hreyfðist.

Svona eiga menn að vinna á Alþingi, í stjórn og stjórnarandstöðu, málefnalegt aðhald og heiðarleg viðbrögð.

Er landinu stjórnað frá Háaleitisbrautinni?

Össur Skarphéðinsson er í undarlegum dansi þessa dagana. Hann lýsti því yfir í dag að með ákvörðun stjórnar Landsvirkjunnar væri blindri stóriðjustefnu ríkisstjórnarinnar lokið!

Þetta er sami Össur Skarphéðinsson sem sagði að ákvörðun stjórnar Landvirkjunnar, sem er undir formennsku Páls Magnússonar, væri sjálfstæð viðskiptaleg ákvörðun stjórnarinnar, sem tekin hafi verið án afskipta ríkisstjórnarinnar.

Ja, mikið er vald stjórnar Landsvirkjunnar miðað við þessi ummæli, en um leið hughreistandi að stjórninni skuli stýrt af Framsóknarmanni.

Góðar fréttir fyrir Húsvíkinga

Þetta eru góðar fréttir fyrir Húsvíkinga sem samkvæmt þessu eru líklegast að fá tækifæri til að byggja álver við Bakka. Það eru til losunarheimildir fyrir einu álveri og það er mín skoðun að þær eigi að nýta til byggðamála. Þetta eru einnig góðar fréttir Sunnlendinga sem sjá vonandi fram á atvinnuuppbyggingu í eigin héraði. Sunnlendingar hafa hingað til notið í allt of litlu þeirra náttúruauðlinda sem eru í héraðinu, enda orkan flutt burt með háspennulínum í álver í Hafnarfirði og Hvalfirði.

Friðrik: Skylt að þjóna þeim álverum sem fyrir eru

Tvær ríkisstjórnir í landinu? - kannski fleiri?

Eins og ég hef bloggað um áður, virðist ríkisstjórnin vera tvístefna í loftslagsmálum, eins og svo mörgum málefnum.

Sjálfstæðisflokkurinn og Samfylkingin hafa greinilega ekki náð saman um hvort sækjast eigi eftir framhaldi íslenska ákvæðisins og gefa út yfirlýsingar á þann hátt að það verður erfitt fyrir annað hvort Þórunni Sveinbjarnardóttur, Ingibjörgu Sólrúnu Gísladóttur eða Geir H Haarde að horfa framan í alþjóð þegar ákvörðun hefur verið tekin. Svo vill Össur Skarphéðinsson dæla upp olíu, að vísu ekki hreinsa hana, amk ekki á Vestfjörðum, svo hann er meira í takt við Geir en Ingibjörgu Sólrúnu. Þangað til er ekki skrítið að ríkisstjórnin njóti mikils fylgis, þar sem það er alltaf amk einn ráðherra sem hefur lýst hverju sjónarmiði í hverju máli sem stefnu ríkisstjórnarinnar og því erfitt að vera á móti henni.

Eins og yfirlýsingarnar hafa verið er ljóst að það tvær ríkisstjórnir í landinu hið minnsta, ríkisstjórn Samfylkingarinnar og ríkisstjórn Sjálfstæðisflokksins, kannski 12, þar sem yfirlýsingagleði ráðherrana, sem ítrekað ganga þvert á yfirlýsinga samráðherrana slíkt að það er líklegast réttasta lýsingin.

Siv: Misvísandi yfirlýsingar um loftslagsmarkmið skaða málstað Íslands

Tími á samvinnuhugsun í matvörunni

Í ljósi þess hvernig Kaupás (Krónan) og Hagar (Bónus) hafa farið með það traust sem þeim hefur verið sýnt er ljóst að það þarf að staldra við. Ef maður skoðar muninn á íslenska matvörumarkaðnum og þeim skandinavíska, er ekki mikill munur á fjölda stórra fyrirtækja á markaðnum. Þetta eru yfirleitt 2-4 stórir aðilar sem eru langstærstir. Þannig að það er ekki fákeppnin sem slík sem skilur að.

Munurinn er sá að einn stóru aðilanna á Norðurlöndunum er ávallt samvinnufyrirtæki, sem byggir á samvinnuhugsjóninni, en ekki bara hreinræktaðir kapítalistar eins og tilfellið er hér. Munurinn á samvinnufyrirtækjunum og hinum er jú sá að ef hagnaður verður af rekstri, rennur hann til baka til félagsmanna í hlutfalli við þau viðskipti sem þeir hafa átt á því ári sem hagnaðurinn varð til, meðan að kapítalið hirðir hagnaðinn.

Það að Samkaupum, sem er samvinnufyrirtæki, hafi kerfisbundið verið haldið frá markaðnum hér á höfuðborgarsvæðinu og þar með meinað að vaxa og dafna, er stóralvarlegt mál og líklegast ein sú almesta aðför að íslenskum neytendum sem íslensk sveitarfélög geta staðið að.

Þessu þarf að breyta og hugsanlega stofna fleiri samvinnufyrirtæki til að berjast gegn misnotkun á markaðsráðandi stöðu stórra keðja..

Útrás Flóamanna

Nú er lag til að nýta einstaka sérfræðiþekkingu Flóamanna. Með samstilltu átaki einkaframtaksins og hins opinbera er hægt að bjóða Spánverjum og öðrum þeim þjóðum heims sem eru að dæma menn í 34.000-43.000 ára fangelsi viðunandi úrræði við vistun fanga.

Til að byrja með yrðu fangarnir vistaðir á Litla-Hrauni undir traustri vörslu Eyrbekkinga. Helsta verkefni þeirra er að kenna föngunum íslensku, svo þeir átti sig betur á því sem seinna tæki við. Þegar þeir dræpust, kæmu Draugasafnsmenn að, særðu þá upp og hnepptu í varðhald í sérhæfðum draugheldum húsakynnum safnsins. Gætu þeir lokið afplánuninni þar undir traustri vörslu Stokkseyringa.

Þarna getur einkaframtakið og hið opinbera sameinast í útrás á íslenskri sérþekkingu, markaðurinn virðist óendanlega stór og fáar ef nokkrar þjóðir hafa yfir viðlíka sérfræðiþekkingu að halda.

Í þessu tilfelli þyrfti einkaréttarsamningurinn líklegast að vera talsvert lengri en bara 20 ára.